@[verwijderd] even een aanvulling, moest net de kinderen van zwemles halen dus had geen tijd.
Ik heb toen ik er alleen voor kwam te staan een vriend gehad die mij enorm veel heeft geholpen, ook zeker op financieel gebied. Bijspringen met rekeningen toen het nog niet rond was, dagje dierentuin en er vanaf het begin duidelijk gemaakt dat het een gift was en hij het gewoon lief bedoelde.
Een paar jaar later kreeg hij een relatie (en inmiddels getrouwd) met een gigantische trut. Zij voelde zich bedreigd door zijn vriendschap met mij en er zijn vervolgens dingen gebeurd die echt niet oké waren. Maar omdat ik het gevoel had dat ik hem iets verschuldigd was heeft het nog jaren geduurd voordat ik mijn grenzen aan kon geven en die vriendschap verbrak.
Vanuit zijn kant zal het niet zo bedoeld zijn, maar ik voelde me toch bezwaard. Hij was er voor mij geweest, en ik liet hem nu vallen, daar kwam het op neer.
Sindsdien waak ik daar wel voor dat het gelijkwaardig moet zijn, ik wil de vrijheid in een vriendschap om te kunnen gaan als dat nodig is zonder scheve gezichten te krijgen. Situaties kunnen altijd veranderen, en dan wil ik dat er geen (gevoelsmatige) rekening meer te vereffenen is.
Ik geloof volledig dat jouw (en ook zijn intentie toentertijd) oprecht is en er geen verplichtingen bij zitten, maar het gevoel om hem iets verchuldigd te zijn was in mijn geval gewoon te veel aanwezig om dat niet te willen herhalen. Misschien dat het voor een ander heel anders voelt hoor, maar ik wilde even toelichten waarom ik er nu zo voor kies.
