Langzaam.
De vooruitgang gaat op het moment tergend langzaam. Ik heb even op Google gezocht en hoor ouder het beestje is hoe langer het duurt voor ze echt hechten. Dat vind ik kut! En een Amazone is nou ook niet de makkelijkste papegaai om te houden. Op Facebook ben ik lid van een Amazone groep, daar zie ik regelmatig foto's van mensen die hun Amazone net een weekje ofzo hebben een het diertje is al helemaal gewend en doet leuk mee, komt uit de kooi, bijt niet... Waarom de mijne dan wel?! Ik wil ook zo'n knuffel beest. De mijne komt er alleen vrijwillig uit als er een bordje eten voor hem op tafel staat en dan mag je ook niet aan hem komen. Ja, hij wil in de kooi je vinger wel even vast houden maar waag het niet om meneer in de kooi te willen aaien. Dat mag nog steeds alleen van buitenaf.
In die fb groep stond pas een zelfde soort vraag als dat ik een tijdje terug gesteld heb, alleen de antwoorden waren deze keer heel anders. Ze moesten de papegaai bij bijten in een 'strafkooi' zetten in bijv de hal. Ik kreeg het antwoord om het vooral tijd te geven. Echt, wtf? Hoe kan het antwoord op dezelfde vraag zo verschillen? Ik ga meneer ook zeker niet in een strafkooi zetten, dat voelt niet goed al zijn het met kleine kinderen. Ik laat me ook niet weg jagen als hij bijt. Ik ben niet bang voor hem. Ik raak er alleen maar steeds meer van overtuigd dat hij bij de vorige eigenaren niet meer was dan een leuk vogeltje in een kooitje, dat hij nooit de aandacht gekregen heeft die hij nodig was om te kunnen genieten van de aandacht die hij verdiend. Meneer heeft naar mijn idee met genoeg aandacht gekregen om zichzelf niet kaal te plukken.
Doorzetten.
Af en toe speel ik met de gedachte om hem weg te doen en een jongere papegaai terug te kopen. Maar eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Het zou niet eerlijk zijn tegenover dit meneertje door de gedachtes die ik over de vorige eigenaren heb. Ik moet doorzetten! Ik heb er zelf voor gekozen om dit beestje te willen. Ik ben het aan hem verplicht om geduldig te zijn en te accepteren dat het nou eenmaal wat langer gaat duren dan dat ik wil. Hij blijft dus gewoon hier, al zou het natuurlijk makkelijker zijn om op te geven en een jongere aan te schaffen. Het is míjn papegaai! Regelmatig merk ik wel dat hij wel wil maar niet durft. Doorzetten en geduld zijn en blijven heel belangrijk. Hoe moeilijk ik dat af en toe ook vind.
Lieve papegaai.
Lieve papegaai, hoe lang gaat het nog duren voor je begrijpt dat wij het beste met je willen? Hoe lang gaat het nog duren voor je begrijpt dat het buiten de kooi ook heel gezellig is, dat je dan onbeperkt gekriebelt kan worden, iets wat je wel heel graag wil, wanneer stop je met bijten, wanneer ga je echt spelen ipv alleen een papiertje verscheuren, hoe lang duurt het nog voor ik eindelijk met je naar de vogelarts kan? Wij willen je zoveel aandacht en liefde geven maar je laat het niet toe. Je bijt van je af als we te dichtbij komen. Vind je het nog veel te spannend of ben je slecht opgevoed. Heb je in je vorige huisje wel de aandacht gekregen die je nodig bent en verdiend? Voel je je niet eenzaam als je graag mee wil doen als de kinderen spelen maar niet durft/ komt? Ik weet dat je van het moeilijkere soort papegaai bent, al frustreert het me soms wel dat het allemaal zo moeizaam en langzaam gaat. Ik ben zelfs jaloers als ik zie dat anderen wel binnen een paar weken dat leuke vriendje hebben wat jij ook kan zijn. Ik ga geduld met je hebben. Ondanks dat je nu eigenlijk nog een saai vriendje bent en nog steeds van je af bijt vind ik je lief!
