Zorgverzekering.
Na wikken en wegen heb ik besloten dat meneer zijn eigen zorgverzekering krijgt. Bij vorige huisdieren heb ik dat nooit gehad, vond dat zelfs altijd een beetje onzin. Maar ja, meneer kan niet zomaar bij elke dierenarts terecht, het moet er wel 1 zijn met verstand van papegaaien en het liefst zelfs een heuse vogelarts. Zo'n papegaai kan natuurlijk best oud worden. De dichtstbijzijnde vogelarts zit op een half uur rijden, nou ja prima. Deze beste meneer/ mevrouw is niet de goedkoopste natuurlijk. Alleen het consult al! Op zich kosten die ik prima kan betalen maar, vaker wel dan niet is een bezoekje dierenarts in 1x een flinke hap uit de portemonnee. Ik heb hem dus vandaag aangemeld voor een echte papegaaien verzekering. Wachttermijn 1 maand, als hij tenminste wordt geaccepteerd. Ik hoop dat hij over een maand dan ook wel eens uit z'n kooi wil komen. Dan wordt meneer meteen gechipt, handig voor als hij eens besluit alleen op stap te gaan maar de verzekering wil ook alleen uitkeren bij een chipnummer. Begrijpelijk ook wel. Dus hopelijk is hij straks een echte verzekerde meneer.
Nachtegaal.
Gisteravond besloot hij dat het leuk was om te zingen, hij ging maar door en door! Ik wilde het filmen om het terug te kunnen luisteren in de hoop er achter te komen wát hij nou precies zingt. Helaas was ik vergeten dat mijn flitser aan stond en hij stopte dus meteen toen heet felle licht zijn kant op scheen. Daarna geen noot meer gezongen. De melodie klinkt wel bekent..
De ladder.
We hebben nu ook een ladder speciaal voor vogels. Ja echt! Dat bestaat! Gaat en wereld voor je open als je alleen wezentjes met 4 voetjes gewend bent, of met vinnen. Mijn man hobbiet dan wel met kanaries maar da's toch een heel ander beestje. De ladder wordt opgehangen aan zijn deurtje als we aan tafel gaan. De bedoeling is namelijk dat hij dan makkelijker op tafel komt om van zijn eigen bordje te eten, er zit wat hoogteverschil tussen de deur en de tafel. Hij heeft het al 1x gedurfd om er ook echt op te lopen. Vanmiddag durfde hij het bijna! Maar zag toen de zonnebril van mijn dochter liggen, grote zwarte ogen die hem aankeken, en ging snel weer naar binnen. Daarna durfde meneer alleen nog met het bordje op de deur zijn boterhammetje te eten.
Hoe gaat het nu.
Al met al gaat het heel goed. Natuurlijk zou het allemaal wat sneller mogen, maar da's mijn eigen ongeduld. De neiging om meteen aan te vallen op mijn vingers wordt ook al een stuk minder. Hij kijkt nu eerst of ik wat lekkers voor hem heb. Hij houdt me wel goed in de gaten en houdt de snavel een stukje open. Dan heeft ie me natuurlijk heel snel te pakken als het hem niet zint. Gelukkig hou ik hem ook goed in de gaten!
