Waarom zit je op een/dit forum?

Ik ben tijdens mijn eerste zwangerschap op ZP beland in een zoektocht naar meer informatie over en ervaringen met HG. Ik ben blijven plakken, maar niet met een bepaald doel of de gedachte dat ik een zinvolle bijdrage moest leveren.

Was (en ben) van de meer luchtige topics maar als ik ergens iets (voor mij) tenenkrommends las of ik het voor iemand op wilde nemen dan reageerde ik wel. Maar eigenlijk vond ik dat soort discussies helemaal niets. Uiteindelijk vanaf ZP meegegaan naar hier, maar ook hier niet heel erg actief. En ik denk soms inderdaad ‘wat doe ik hier, wat haal ik er voor mezelf uit?’. Ik heb er geen eenduidig antwoord op. Ik lees wel eens mee in ‘discussie topics’ maar dat vermoeid me op de een of andere manier vaak. Meestal heb ik er ook daadwerkelijk niks op te zeggen omdat ik niet zo’n ‘ingelezen persoon’ met veel kennis ben en genoeg heb aan mijn eigen simpele (ik houd van simpel) leven. Soms zou ik wel willen reageren maar dan denk ik vaak ‘alsof er iemand interesse heeft in wat ik vind’ en reageer ik uiteindelijk ook niet.

Ik vind het een leuk tijdverdrijf om hier af en toe ‘te buurten’, mee te lezen en soms zelfs een reactie te geven zoals nu . Voor mij is dat (goed) genoeg.

[verwijderd] Ik denk vaak zeg alleen iets als je iets aardigs kan zeggen hou anders je mond, ga niet op de man discuseren en daardoor ben ik een leuker forum lid geworden hier (denk ik) ben benieuwd naar jullie mening daarover?

Dit is mij wel positief opgevallen. Ik denk dat degene die die instelling nog steeds een beetje hadden inmiddels ook terug zijn naar ZP en hier weg zijn of minder actief.
Binnen onze avdk community wordt het gewoon echt niet geapprecieerd of als iets stoers gezien. Waar dat, in mijn mening, op ZP nog wel eens zo gezien werd door menigeen.

Ansji ik heb ook de diagnose prematuur ovarieel falen. Eind 2013 vastgesteld, mijn AMH was toen 0,2. De verwachting was binnen 3 mnd en 3 jaar volop in de overgang. Dat lijkt nu echt begonnen. De labuitslagen moet ik nog afwachten maar mijn klachten en echoscopisch onderzoek wijzen overduidelijk in die richting. Hoewel ik wist dat het zou komen heb ik er toch best wel moeite mee. Hoe is dat bij jou? Zit jij er al volop in? Slik je hormonen? Sorry, volledig off topic maar ik kom niet geregeld vrouwen tegen die hetzelfde hebben.

[verwijderd] Ik had in 2011 een AMH waarde van 0,9. En in 2014 was dat nog maar net 0,5. Daarmee ben ik nog zwanger geraakt van onze jongste middels ICSI. Wel echt een erbarmelijke opbrengst van follikels en met flushing nog wel net genoeg eicellen. Mijn redding was mijn fsh waarde, die was nog redelijk.

Nu begin ik wel degelijk dingen van de overgang te merken. Mijn menstruatie is heftig, het is minder voorspelbaar, begin last te krijgen van hormonen met de nodige opvliegers en het ergste vind ik nog dat mijn libido er onder lijd, die is subzero. Ik ben 41.

Maar ik wist dat het ieder moment kon beginnen. Ik ben gezegend met 2 prachtige dochters. Ik heb nu zoiets van “laat het maar komen, dan ben ik er gelijk vanaf!”.

Ik slik geen hormonen en gebruik geen anticonceptie. Mijn man heeft azoospermie. Dus de kans op zwangerschap is heel klein of eigenlijk non existent. Wij hebben kinderen kunnen krijgen middels TESE en ICSI.

Ik heb er nu wel vrede mee. Is er een reden dat je er zo’n moeite mee hebt? Hebben jullie nog een kinderwens misschien? Dat is namelijk iets waar ik het moeilijk mee had, het verlies van mijn vruchtbaarheid, voor mijn gevoel het verlies van mijn jeugd en vrouwelijkheid de vrije keus voor misschien nog een kindje.

Je komt het idd niet heel vaak tegen. Of veel vrouwen weten het niet.

Ansji Dat is namelijk iets waar ik het moeilijk mee had, het verlies van mijn vruchtbaarheid, voor mijn gevoel het verlies van mijn jeugd en vrouwelijkheid de vrije keus voor misschien nog een kindje.

Hiermee verwoord je eigenlijk mijn gevoel wel een beetje. De wens voor nog een kindje is er bij mij wel, maar in onze situatie niet realistisch en mijn man zou het ook absoluut niet meer willen hoor. En ik dus vertandelijk gezien ook niet meer, we hebben er 3 en daarmee al heel veel geluk gehad. Maar dat gevoel hè! En idd ‘verlies van jeugd en vrouwelijkheid’ spelen denk ik ook mee. Ik kan het zelf niet heel goed verwoorden maar het doet me dus best veel nu het echt is begonnen.

Die menstruaties zal ik niet missen. Die zijn zo hevig dat mijn Hb ervan daalt. Daar heb ik nu medicatie voor gekregen (tranexaminezuur). Afhankelijk van de bloeduitslagen moet ik misschien wel hormonen gaan gebruiken nu gebruik ik ook niets. Mijn man heeft een vasectomie laten doen.

Hier is mijn FSH ook mijn redding geweest, die was namelijk slechts iets verhoogd. Alle 3 de zwangerschappen zijn tot stand gekomen zonder medisch ingrijpen. Van de oudste had ik een positieve test in handen op de dag dat ik met de hormonale voorbehandeling voor IVF zou beginnen. Wat fijn dat jullie ondanks alle voorwaarden tegen ook nog 2 kindjes hebben mogen krijgen. Ik besef me dagelijks hoe ontzettend veel geluk wij hebben gehad.

Ik was bijna 19 en zwanger en niemand in mijn omgeving die al een kind had of zwanger was. Na de geboorte om dezelfde reden blijven plakken. Alweer 11 jaar geleden dat ik op zwp kwam

Nu dit forum omdat ik het op zwp niet leuk meer vond. Heel blij hier, net wat kleiner allemaal waardoor t vertrouwder aanvoelt.