Vulpen Ik vind yoga helemaal niet zweverig eigenlijk, maar het ligt wel enorm aan de leraar.
Bij onze yogaschool weet ik precies bij welke leraar ik moet zijn: de vrouw die op het skeletmodel aanwijst welke gewrichten we gaan losmaken, die op de anatomische kaart laat zien waar bepaalde spieren en pezen lopen, enz. Dan valt er voor mij ook het nodige op zijn plek (ook letterlijk!) en voelt het meer alsof ik onderhoud aan de machine uitvoer dan dat ik iets 'zweverigs' aan het doen ben 😉
En spiritualiteit betekent voor mij ook vooral nadenken over hoe wonderlijk het leven is, hoe alles bestaat uit materie dat allemaal dezelfde oorsprong heeft. Het gevoel van even stilstaan en de wind te voelen en me bewust te zijn van de dynamiek van mezelf en alles om me heen en het feit dat ik op een planeet sta die met honderden kilometers per uur door het heelal suist. Me bewust te zijn van tijd, relativiteit, de héle kleine oogwenk in het tijdspad van het bestaan die ik bewust meemaakt. Van het mechaniek dat mijn lichaam is, hoe mijn hart mijn bloed rondpompt, lucht in mijn longen, de emoties die ik voel. Voor mij is spiritualiteit de ervaring van zijn. Is dat zweverig? Voor mij voelt het heel aards.
