@Sevenof9 en @Manque oei... dan zal ik wel heel zweverig zijn met mijn (edel)stenen-grids die overal liggen, dat ik nooit de deur uit ga zonder in ieder geval één fijne steen bij me en owja, ik laad ze ook nog buiten op met volle maan 😁
Ik gebruik sneller een natuurlijk (kruiden)middel dan iets chemisch, ik mediteer (liefst buiten) en dan ben ik ook nog eens een boomknuffelaar.
Mijn kinderen zitten op de vrije school en onze bruiloft was geen gewone maar een handfasting.
En toch ben ik heel aards, of geaard, net hoe je het noemen wil.
Want ik leef op deze aarde en niet ergens hoog boven de wolken ofzo en daarom probeer ik altijd juist verbonden te blijven met de aarde.
En daar zit hem denk ik het hele punt; wij zijn als mensen vergeten om samen te leven en te werken met de aarde, met de natuur.
In plaats daarvan zijn we gaan geloven dat alles maakbaar is, dat wij boven de natuur staan en dat wij beter/meer/sterker zijn. Dat we de natuur moeten overwinnen.
En elkaar daarbij.
Waar is de verbondenheid gebleven?
Dan maar zweverig maar ik geloof echt dat het tijd is dat we terug gaan naar de basis, naar samenwerken, samen leven, naar ons gevoel in plaats van ons hoofd en dat we ons thuis, onze aarde weer leefbaar en mooi gaan maken.
Mét elkaar, ipv tegen elkaar.
Is het echt zo zweverig als ik vanuit liefde wil leven? Niet alleen voor de aarde maar ook voor de mens, de dieren en vooral voor mijzelf?
Dat is toch de basis, de kern van ons bestaan?
Alleen zijn we dat vergeten doordat er een maatschappij is gecreëerd waarin macht en geld en religies die zeggen 'ik heb gelijk en jij niet', belangrijker zijn geworden.
Ja ik ben in de ogen van heel veel mensen zweverig maar ik heb deze maatschappij nooit begrepen, heb nooit gesnapt waarom verbondenheid fantasie zou zijn en prestatie realiteit.
Pfff dat ik dit allemaal durf te zeggen...
Maar daar heb ik dagen over getwijfeld en nu doe ik het toch... 😅
