Van de jongste beviel ik binnen een half uur. Heb alleen maar lopen blèren dat hij op moest donderen met zijn washandje. Vlak voor het persen vroeg ik waar dat verrekte washandje bleef. Die arme man wist niet waar hij het zoeken moest😂
Ik ook niet trouwens. Ik wist niet wat me overkwam. Om 13.25 eerste wee, meteen na het prikken van de vliezen en om 13.52 was hij er al. Nu waren de andere twee ook snel (5 uur en 3 uur), maar daar had ik nog adempauze tussendoor😂
bij de oudste ben ik halverwege opgestaan en gezegd dat ik later wel terug kwam. Ik was er klaar mee. ‘Druk maar terug, ik stop er mee.’
veroleegkundige in paniek en mijn man lag in een deuk. Uiteindelijk kreeg ik persweeen, maar zat volgens hun nog niet op 10 cm. Maar ik wist zeker dat hij er NU uit moest. ’zeg, als jullie liever koffie willen drinken, dan wel heel snel want hij komt er NU aan!’ Heb geloof ik nog gegild dat ze op moesten schieten want mijn kind ging dood. Paar minuten later was hij er al met behulp van de vacuümpomp. 10 minuten later was hij bij me weggehaald, het ging inderdaad heel slecht met hem.
Bij de middelste weinig geks gedaan geloof ik. Alleen tegen de verpleegkundige gezegd dat als ze me gingen hechten, ze er bij mijn man een knip in moesten zetten zonder verdoving, want seks kon hij voor de rest van zijn leven wel vergeten😎
