Ik liet een spoor van vruchtwater achter van de auto tot de verloskamer, het hele parkeerterrein over, alle gangen van het ziekenhuis door, heel nasty. Ik had geen kraamverband o.i.d. en de vluchttas stond niet klaar, want onze zoon kwam te vroeg. In de auto had ik genoeg aan die ene luier (proefpakketje) uit de Blije Doos, die ik als een soort turbo-maandverband in mijn broek had gelegd, maar toen ik eenmaal in die rolstoel met geperforeerde zitting zat, liep het in dunne straaltjes uit mijn joggingbroek. Mooi gezeefd door die geperforeerde metalen zitting. Het leek alsof er een kraantje openstond, het bleef in een heel regelmatig tempo doorlopen.
En tot overmaat van ramp had mijn man in al zijn paniek niks meer dan 2 BH's, 3 korte! t-shirts en 2 paar sokken in een plastic AH-tasje gepropt. Dus voor-, tijdens- en na de bevalling had ik geen schone broeken en onderbroeken. Wat. Een. Drama. Achteraf wel humor