Buiten dat er vrouwen zijn die ongewild partnerloos zijn, zijn er natuurlijk ook vrouwen die helemaal geen partner wíllen. Bewust ongehuwde moeders, of bewust alleenstaande moeders, zijn geen nieuw fenomeen. En deze vrouwen zijn in dezelfde mate afhankelijk van KID voor hun bevruchting als de vrouwen die wel deel uit maken van stel, al dan niet hetero/lesbisch.
Eigenlijk is de enige vreemde eend in de bijt, het hetero-stel waarvan de man wel vruchtbaar is, maar drager van een genetische ziekte. Daarbij is het probleem niet dat er geen bevruchting kan plaatsvinden, maar dat er een (voor de wensouders) onaanvaardbaar risico op ziekte is bij bevruchting door deze wensvader. Wat ik overigens ook wel een legitieme reden vind om aanspraak te willen maken op KID, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar daarbij vind ik de aard van de hulpvraag aanzienlijk anders dan van de andere 3 casussen. Deze 3 casussen hebben een identieke hulpvraag:
-Hetero stel waarvan de man onvruchtbaar is;
-lesbisch stel;
-alleenstaande vrouw.
Ze willen alledrie vruchtbaar zaad omdat dat in hun situatie niet voorhanden is.
Ik vind daarom dat de hulpvraag ook hetzelfde behandeld moet worden, anders doe je als overheid dus een uitspraak over dat er alleen maar medische hulp geboden wordt wanneer er een kinderwens is bij een hetero stel. Dat vind ik erg kwalijk en discriminerend.
Ook wanneer je zelf een zeer duidelijk idee hebt over hoe een gezinssamenstelling zou moeten zijn, zoals bijvoorbeeld een partij met Christelijke denkbeelden, dan nog zou je moeten accepteren dat anderen er andere opvattingen over kunnen hebben. En zorg is er voor iedereen, niet alleen voor de mensen die er jouw denkbeelden op nahouden.
