fafa Als inhoudelijk antwoord op je post: mijn compassie ligt denk ik meer bij kinderen die je welbewust in een armoedesituatie brengt, dan bij de volwassenen met een kinderwens. En armoede is wel degelijk een objectief minder goede situatie om in op te groeien. In tegenstelling tot een situatie met ouders die homo, moslim of obees zijn. Dus ik begrijp niet goed waarom je dat op één hoop gooit?
De financiële situatie van een huishouden is één van de aspecten die invloed kan hebben op kinderen, maar dat hoeft niet.
Ouders die beide 60 uur werken en de kinderen laten opgroeien en opvoeden door een nanny is objectief gezien ook een minder goede situatie voor een kind en zo kan ik talloze voorbeelden opschrijven die invloed hebben, de variaties zijn ontelbaar.
En wat ik wil zeggen, is dat ik niet naar een situatie toe wil gaan waarbij de overheid voor mij gaat beslissen of ik wel of geen gezin mag stichten op basis van mijn financiële situatie. Want dan wordt de stap om het nog meer de gaan differentiëren steeds makkelijker en makkelijker. En jij noemt het objectief, maar gaat het niet om beleving? Ik ben in armoede opgegroeid door een alleenstaande moeder en ik heb een prima jeugd gehad. Dus jij zou compassie hebben gehad met mij als ik een kind was geweest, terwijl dat helemaal niet nodig was.
