Nou ja, beetje een vage toptitel, maar ik kan niks beters verzinnen.

Maar goed, wat ik dus bedoel: ik voel me met enige regelmaat anders dan anderen.
• Ik ben behoorlijk star. Mijn manier vind ik per definitie de beste en ik word er bloedchagrijnig van als mensen dan toch heel eigenwijs hun eigen manier gaan doen (voornamelijk op mijn werk).
• Ik heb aardig wat dwangmatigheden. Zo word ik bijv. heel onrustig als de koffiekopjes niet op mijn manier in de kast worden gezet, de tandpasta op de “verkeerde” plek staat, het beleg niet op de juiste plek in de koelkast ligt en ga zo maar door. Ik ga dat dan natuurlijk ook allemaal goed zetten en leggen.
• Ik kan niet inpakken voor vakantie. Ik begin met van alles tegelijk, krijg dan een soort kortsluiting waardoor ik helemaal niet meer weet wat ik ook alweer mee moet nemen en stop er vervolgens helemaal mee, totdat mijn man me weer op weg helpt.
• Na een activiteit, bijv. een borrel, met een wat groter gezelschap (als in, meer dan 4 mensen) neem ik na afloop de hele avond nog eens door en ga me dan afvragen of ik niet te veel gepraat heb en te weinig geluisterd, of ik niet te luidruchtig geweest ben en niet teveel op de voorgrond ben getreden, of ik niet té veel grapjes heb gemaakt, of ik niet te hard heb gelachen, of ik niet teveel of te snel heb gegeten, of ik er niet raar uit heb gezien terwijl ik aan het eten was, etcetera.
• ik kan NIET tegen troep. Mijn kinderen mogen dus ook geen troepjes maken, dan ga ik het direct allemaal opruimen. Soms probeer ik het te laten zodat zij ook eens relaxed kunnen spelen, maar ik voel de onrust in mijn lijf dan groeien en uiteindelijk explodeer ik dan en moet iedereen het ontgelden.
• Ik wil graag meer en diepere contacten maar heb aan de ene kant serieus moeite met me openstellen, terwijl ik aan de andere kan ook geneigd ben om aan bijna volledig onbekenden mijn hele levensverhaal uit de doeken te doen. Er lijkt geen middenweg te zijn.
• ik ben over het algemeen vreselijk tegendraads. Ik wil persé niet doen wat “de meute” doet en ben vaak té assertief, waardoor ik nog wel eens aanvaringen heb met mensen.

En zo kan ik nog wel even door gaan. Hebben anderen dit ook? Mijn gevoel zegt me dat dat in de meeste gevallen niet zo is, maar goed, ik lijk aan de buitenkant ook heel “normaal”, maar van binnen voel ik me heel anders en heb ik hele andere gedachten dan dat ik uit.

Goed, het is een nogal vaag verhaal geworden. Ik weet het zelf ook allemaal niet precies.

Reacties zijn welkom.