Vandaag, 5 jaar geleden hebben wij afscheid moeten nemen van onze zoon. Het blijft een moeilijke dag, geen kaarsjes, geen taart en geen ballonnen. Maar wél heel veel liefde, en ongelofelijk veel trots dat dit prachtige jongetje onderdeel mag zijn van ons gezin.
Het stukje wat ik destijds geschreven heb voor zijn afscheid, wil ik graag met jullie delen, want ook zijn leven ( hoe kort ook) mag gevierd worden:

Lieve A,

30 oktober 2014, de dag dat jij veel te vroeg op deze wereld kwam.
Het was één van mijn verdrietigste, hartverscheurende, maar ook mooiste momenten uit mijn leven.
Het afbreken van deze o zo gewenste zwangerschap, is de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten maken. Een verschrikkelijke keuze wanneer er eigenlijk niks te kiezen valt.
Onze hoop en verlangen werden al snel door verdriet vervangen.

Met het inleiden van de bevalling, kwam het besef dat ik je los moest gaan laten. Het besef dat ik je nooit zou horen huilen, nooit zou kunnen knuffelen, en je nooit zou leren kennen doet onbeschrijfelijk veel pijn.
Ik moest gaan bevallen, maar zou uiteindelijk met een lege buik, én lege handen naar huis gaan. Hoe oneerlijk...
Na 2 uur heftige weeën, en 2 persweeën was je daar ineens.

Onze zoon, zo klein, zo mooi en helemaal af.
Je kleine handjes & voetjes hebben piepkleine nageltjes en je hebt dezelfde lange benen als je broer en zus.
Hoewel je nooit de kans zal krijgen op te groeien in ons gezin, stroomde mijn hart meteen over van trots en onvoorwaardelijke liefde.
In de korte tijd die we samen hebben mogen doorbrengen, heb je een onuitwisbare indruk nagelaten op ons gezin.

Ik voel jouw aanwezigheid wanneer ik je broer en zus knuffel, en hou nog meer van jouw papa dan ooit te voren.
Jouw verlies maakt onze band nog sterker dan hij al was, en ik geloof zelfs dat we hierdoor betere ouders kunnen zijn.

Ik voel me bevoorrecht ook jouw mama te mogen zijn.
Hoewel we voor het oog met zijn vieren zijn, zijn we in ons hart met zijn vijven.
Je was veel te kort bij ons, maar je zal altijd jouw plek binnen ons gezin hebben.

Sterker dan de dood is de liefde en herinnering, en die blijft ❤️