[verwijderd] Daar ben ik het volkomen mee eens. En ook de gedachte dat alleen rijke mensen veel kinderen zouden mogen krijgen, vind ik super eng.
Maar als je me vraagt of ik het verantwoordelijk vind om kind nr 6 op de wereld te zetten terwijl je overloopt van de stress omdat de rekeningen zich opstapelen. Nee, niet bepaald. En ik denk dat daar voor mij het kantelpunt zit: zit je stevig in de schulden of heb je 'gewoon' weinig te besteden? Kun je dealen met kleine budgetten of sta je op het punt om een inzinking te krijgen?
Okee, storytime:
Wij hadden (zeker totdat ik een jaar of 10 was) echt weinig te besteden. We gingen niet op vakantie omdat we seizoenswerkers waren (kermis) en ik werkte al op hele jonge leeftijd hele dagen mee in de zaak. Ik heb geen herinnering aan dat ik iets tekort gekomen ben, hoor. Totaal niet. We woonden in een woonwagen, we sliepen met 3-en onder elkaar in een stapelbed, we hadden twee Curverkratten met speelgoed voor ons 3-en en dat was helemaal prima. Onze ouders waren lief voor ons, we waren van 's ochtend vroeg tot 's avonds laat bij elkaar, helemaal gezellig.
Ik kreeg er pas last van toen ik wat ouder werd en mijn vader tegen me begon te klagen over dat we op bepaalde kermissen slecht verdiend hadden. Of dat we nét de kosten van de pacht en de stroom eruit hadden gehaald ofzo. Ik stresste mezelf kapot als het regende, of als het erop leek dat het ging regenen, omdat ik dan wist dat mensen naar huis zouden gaan. Ik heb wel eens gehuild nadat vandalen het zeil om de draaimolen of van de vrachtwagen hadden opengesneden, omdat ik wist dat de zeilmaker zo duur was. Of wanneer een stelletje dronken etterbakken de kassa hadden omgegooid en het glas gebroken was, want ik wist dat we de verzekering niet konden betalen. Kijk, dan heb ik het over stress die je een kind gewoon niet aan moet doen. En dan vind ik niet op vakantie gaan of niet onder paardrijden kunnen of geen eigen mobieltje echt peanuts, dat noem ik geen verwaarlozing of tekortkoming. Wel een quasi-pittige start, maar geen serieus tekort.
Edit// niet dat ik mijn ouders iets kwalijk neem hoor: ik denk dat ook mijn ouders gewoon hebben geprobeerd om er het beste van te maken. Ik denk dat de meeste ouders dat wel doen, overigens. En ik bedoel ook niet: ik heb dit meegemaakt, al het andere is irrelevant. Maar wat ik wel bedoel is: misschien is die grens van wat je acceptabel vind en wat niet, gewoon afhankelijk van wat je in je omgeving gezien hebt en zelf hebt meegemaakt. Als ik hoor dat iemand van mijn leeftijd geen studieschuld heeft omdat diens huur, collegegeld en leefgeld betaald is door papa en mama, dan snap ik dat niet. Ik snap niet eens dat je dat zou aannemen en je het niet gewoon zelf hebt proberen te regelen.
