Grote gezinnen alleen als je het financieel goed hebt?

[verwijderd]

Toch6 studiefinanciering bestaat nu al niet meer, behalve een aanvullende beurs als ouders onder een bepaald minimum komen qua salaris.
Wanneer je geen recht hebt op die beurs, maar je ouders kunnen ook niet veel bijdragen, dan zul je dus moeten werken/lenen.
Met name die leningen kunnen fors oplopen.
Er zijn nu al veel studenten met een schuld van 20.000-40.000 euro. En studeren gaat er echt niet goedkoper op worden in de toekomst...

Voor de rest ben ik het met je eens dat kinderen prima zelf kunnen bijdragen aan dingen. Maar ik vind het toch wel een lastig punt dat een kind uit een groot gezin later misschien niet kan studeren. Scholing vind ik toch echt wel een belangrijke vereiste.

[verwijderd]

[verwijderd] studeren kan altijd, maar wel met een lening dus. Altijd fijn als je kan studeren zonder schuld, maar een studieschuld maakt je geen ongelukkiger mens.
Mijn vriend is naar een privéschool geweest (specifieke studie), al zijn klasgenoten kwamen uit rijke gezinnen, konden allemaal schuldvrij studeren in Parijs, en veel ouders betaalde zelfs de huur van hun appartement.
Mijn vriend kon dat niet, die moest leningen afsluiten, vragen om toeslagen, aanspraak maken op giften van goede doelen, organisaties, en is later aan zijn studie begonnen omdat hij eerst 2 jaar heeft gewerkt om het eerste jaar studie te kunnen betalen.

Makkelijk zeker niet, maar het maakt je ook gefocust, zeker van je zaak en hardwerkend. Je neemt het niet voor lief en het maakt je dankbaar. Hij is nu succesvol in wat hij doet en zijn achtergrond heeft dat niet in de weg gestaan. Hier in het westen is arm niet ècht arm; ook al heb je geen of weinig geld, iedereen heeft dezelfde kansen.

[verwijderd]

[verwijderd] dat is waar. Ik merk alleen hoeveel stress het ook kan opleveren. Mijn broertje heeft een flinke studieschuld en zit regelmatig verdrietig bij ons op de bank omdat hij gewoon niet meer weet hoe het verder moet. En hij is echt geen persoon die veel feest - dat kan hij niet eens betalen.
En ik heb er zelf ook last van, ik heb ook een flinke schuld. Ik kan nu nog geen hypotheek krijgen.
Mijn man heeft helemaal niet kunnen studeren (komt uit het buitenland), dus moet het doen met 'rot'baantjes.
Ik weet dat je in Nederland altijd kan studeren, en dat iedereen daarin dus gelijke kansen heeft. Maar ik vind het toch wel heel moeilijk hoor, al die stress, angst, hoofdpijn.

Dat zou ik mijn kind niet willen aandoen, dus ik zou in mijn situatie niet voor 8 kinderen kiezen.
Ik hoef niet hun hele studie te betalen, maar ik wil ze, voor zo ver mogelijk, toch iets zorgelozer laten leven...

[verwijderd]

[verwijderd] zeker waar. Wij konden ook geen hypotheek krijgen en hebben wat jaren met weinig geleefd want we wouden zijn schuld zo snel mogelijk afbetalen. Er zijn ook maanden geweest waar we 4X per week macaroni moesten eten want er kwamen onvoorziene rekeningen en hadden geen buffer.
Maar dat alles valt voor mij in het niets als je kijkt naar het leven. Het hoort erbij, je accepteert het en gaat ermee aan de slag.
Ruim in het geld zitten maakt bepaalde dingen (zoals studeren) makkelijker maar het maakt niet gelukkiger op zich. Wel maakt het hebben van minder geld je wijzer en bewuster merk ik.

En zeker dingen als eigen kamer, nieuwe kleding en sporten voor kinderen is geen levensbehoefte maar zeker leuk als het kan. Gelukkig hebben we hier in het westen heel veel potjes en organisaties die activiteiten en sporten organiseren voor kinderen, echt een rijkdom! Zo kon mijn vriend via school pingpongen en ik heb leren boxen.

Hooyo-shimbir

[verwijderd] daar ben ik het mee eens. Natuurlijk moet ieder voor zich weten maar tegen beter weten in als je echt moeilijk zit financieel is het echt niet verstandig om een 7e kind te "nemen". Ik wil bv ook een groot gezin maar nu middenin de rouw verwerking door het overlijden van dochter ga ik niet zwanger worden omdat ik emotioneel nier een stabiele basis kan bieden, dat geld voor financieel net zo. Klein huis vind ik trouwens nog wel acceptabel om bv 2 kinderen per slaapkamer te hebben. Maar met zn 4+ samen moeten slapen gaat dan weer een beetje te ver.

Lisa2

Ik vind dat je een kind op zn minst een eigen kamertje moet kunnen bieden. Leuke uitjes en normale kleding en mininaal 1 sport. Anders vind ik het niet zo slim.

Strandbal

Lisa2

eerlijk gezegd vind ik dat wel rot dat je dat zegt.
mijn kinderen slapen ook samen op de kamer en ik zie niet in waarom dat zielig is?
We hebben gewoon een dak boven ons hoofd, wonen niet in een hutje ter grote van de badkamer.
Ze komen verder helemaal niks te kort, dus wat maakt het uit dat kinderen samen een kamer delen? Ik zie dat in mijn omgeving regelmatig.

[verwijderd]

[verwijderd]
Dat is ook zeker zo hoor.
Maar dan gebeurd het dat je in zwaar weer zit en daar maak je dan het beste van. Worden de kinderen daar per definitie slechter van? Nee, zeker niet.

Maar toch vind ik het anders als je al in heel zwaar weer zit, waarbij je dan bewust de keuze maakt om nog een kind erbij te krijgen.
En dan heb ik het niet over een toeslag, over tweedehandskleding oid. Maar als het financieel echt heel slecht gaat. Om dan met die wetenschap gewoon kind na kind te krijgen omdat je ze veel liefde kunt geven ... nee, dat vind ik dan echt een compleet andere situatie en ook gewoon niet verstandig.

[verwijderd]

[verwijderd] ja ik twijfel daarover. Lijdt het kind onder de financiële situatie , ja dan is het verkeerd. Maar als je kijkt naar hoe weinig mensen eigenlijk nodig hebben om gelukkig te zijn dan kan het vaak prima.
Ik denk dat het helemaal aan de ouders ligt. Zit je in de schuldsanering, kan je niet met geld omgaan en geef het stress en ruzie in het gezin dan is het gewoon fout.

[verwijderd]

[verwijderd] maar dat heeft toch eigenlijk niks te maken met grote gezinnen, maar meer met een gezin stichten/uitbreiden an sich? (ik quote nu toevallig jou, maar dit geldt voor iedereen met soortgelijke argumenten)

[verwijderd]

[verwijderd] ja, dat klopt.

Owl

Strandbal Dat zijn natuurlijk persoonlijke opvattingen; de een vindt een eigen kamer heel belangrijk, de ander vindt juist een kamer delen belangrijk. De een vindt muziekles belangrijk, de ander hecht daar geen waarde aan. Net zoals sport, op vakantie, nieuwe kleding, etc etc.
Ik merk hier bv dat mijn oudste echt behoefte heeft aan een eigen ruimte, ze komt heel lastig tot rust anders. We hebben ze een half jaar op 1 kamer gehad, maar dat werkte echt niet. Daarom is het voor ons echt een voorwaarde dat ze een eigen kamer hebben - en ook daarom zitten wij nu met 2 kinderen aan ons maximum. De kamers zijn op, en daarnaast is het financieel dus ook niet haalbaar om 3 kinderen te bieden wat wij ze willen bieden.

Diazz

Strandbal Is ook absoluut niet zielig. Ik vond dat vroeger juist gezellig!
Hier hebben de kinderen wel allemaal een eigen slaapkamer, maar wij hebben er vijf. Maar hadden we er geen vijf gehad was het ook prima geweest 🙂

Sevenof9

Strandbal hier hebben ze een eigen kamer maar willen ze altijd bij elkaar op de kamer slapen. Er is niets zielig aan hoor!

[verwijderd]

Strandbal mijn kinderen zouden daar echt jaloers op zijn! De kamers van mijn kinderen zijn niet groot genoeg om echt samen te kunnen delen, tot hun grote verdriet. Nu verhuizen we iedere vakantie een matras van de ene kamer naar de ander en gaan ze logeren bij elkaar, dat vinden ze echt geweldig!

Sevenof9

[verwijderd] kun je niet een stapelbed in een kamer zetten en dan de andere als speelkamer gebruiken? Hier hebben ze echt een mini kamertje gedeeld, dat was alleen een stapelbed, kast en een heel klein stukje ruimte om te lopen. Was wel heel gezellig 🙂

[verwijderd]

Sevenof9 qua ruimte is dat de enige optie, maar mijn vader heeft hun bedden zelf gemaakt (hemelbed en een hoogslaper). Die ga ik niet zo maar weg doen voor een leen bakker stapelbed 😉

Toch6

Strandbal ik heb vroeger nooit een volledige eigen kamer gehad (wel het geluk dat zus op kamers ging doordeweeks) maar kijk er echt niet slecht op terug 🙂

Mary

[verwijderd] Dit gaat over een gezin met 4 kinderen, moeder werkt niet (heeft ze naar eigen zeggen geen zin in) en vader werkt parttime als kok. De situatie was al zo voor de zwangerschappen.
Overigens doen deze ouders ook geen leuke dingen met de kinderen en dagjes uit doen ze ook niet. Als er een keer geld is, dan hebben de ouders wel opeens de nieuwste telefoon... Maar goed, dat is weer een andere discussie. 😉

Jij zegt dat jullie wel dagjes weg gaan met de kinderen en dat jullie dus op die manier een bijdrage leveren aan ontwikkeling van jullie kinderen. Dat lijkt mij op zich ook prima, daar heb ik zelf niet over nagedacht omdat ik dus dit gezin voor mij zag, waar men dat dus ook niet doet. Daarnaast hebben jullie bepaalde redenen om niet op vakantie te gaan, dat zullen jullie kinderen misschien ook weten? In dit gezin wordt er letterlijk tegen de kinderen gezegd dat de kinderen zelf al duur genoeg zijn dus dat een vakantie er niet in zit.
Zoals ik al eerder zei, vind ik vakantie absoluut geen basisbehoefte.

[verwijderd]

Mary ah dat maakt de context inderdaad wel anders ja! Mijn kinderen hebben eigenlijk geen idee dat wij minder te besteden hebben, het enige wat ze graag willen waarop ik moet antwoorden dat het financieel niet haalbaar is is een hond. Maar ze sporten 3 keer per week (grootouders betalen), gaan met spaarzegeltjes naar de Efteling etcetera, dus in hun ogen is het hetzelfde als hun klasgenoten. Dat we niet op vakantie gaan heeft een andere oorzaak en die begrijpen ze ook, dus daar vragen ze niet om. (Ja, dochter vorige week nav 3 op reis, maar toen ik zei dat Brazilië nu sowieso geen optie was hield het weer op haha)
Maar ik zal ook nooit tegen mijn kinderen zeggen dat ze zelf te duur zijn of iets dergelijks! Dat vind ik echt niet kunnen en echt schadelijk voor de emotionele ontwikkeling, maar dat is weer een ander verhaal.

« Vorige pagina Volgende pagina »