De uitspraak dat je als een groot of groter gezin wil je eerst een ander kind moet helpen vind ik nogal bizar. Helemaal vanuit de mond met iemand met 1 kind. Want waarom moet jij dat niet? Adoptie of pleeg is een antroposofisch gedachtegoed waarin je je moet kunnen vinden, of je nu geen, een of 10 kinderen hebt. Het is ook niet bepaald hetzelfde pad binnen het ouderschap. En daarmee bedoel ik niet de liefde voor een pleeg of adoptie maar de begeleiding.
Verder zou ik het hebben van een groot gezin nooit durven koppelen aan iemands inkomen, je bent er vrij in zelf keuzes te maken. De enige aan wie je uitleg verschuldigd bent is het kind/ de kinderen zelf. Als enig kind met je ouders in de bijstand zitten is even sneu trouwens, hoeft niet altijd een groot gezin te zijn waardoor je onvoldoende middelen hebt.
Wij hebben meer kinderen dan gemiddeld, vier, en hebben het financieel heel prettig. Ik heb in huis 3 slaapkamers over omdat ze liever samen slapen. Ons gezin kost ons ongeveer een kleine €10.000 per maand, van hypotheek tot auto, reizen, boodschappen, sparen, verzekeren. Álles. Dat is niet erg gemiddeld. Toch was ik niet van plan alles te betalen voor mijn kinderen, het is gezond om zelf na te denken hoe je zaken als een studie zou kunnen bekostigen, hoe je dan leeft en wat je allemaal moet regelen om je leven draaiend te houden. Misschien maken we er achteraf een gift van. Maar verwende apen kweken ga ik niet doen, al besef ik me maar wat goed dat mijn kinderen heel verwend zijn. Toch kamperen we weken lang in een camper van 10m2. En nu zijn we in de sneeuw in een hotel met alles erop en eraan, iedereen die kan op skiles.
Het uiteindelijke doel is gelukkige en dankbare mensen afleveren, hoe klein ze ook zijn vertel ik hen dat we gezegend zijn met wat we allemaal mogen beleven en bezitten.
