Hopsatee
Cactusje
[verwijderd]
Ik loop al bij een psycholoog (maar die is nu een maand op vakantie) en word begeleid door de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis (maar ik ga wsl overstappen naar een ander ziekenhuis, dus dat laat ik nu even).
De conclusie is steeds; heel logisch met alles wat er gebeurd is. Ik kan ook moeilijk toelaten dus het nu echt zo is, en dat alles goed mag blijven gaan, dat er straks echt een babytje in dat bedje ligt. Mn hoofd weet t wel, maar mn gevoel laat het nog niet veel toe.
Daarnaast ben ik iemand die alles geregeld moet hebben, en nu loopt er nog zó veel waar ik geen controle over heb, daar kan ik heel slecht tegen.
Het is ook niet continu zo erg, en het is niet zo dat het steeds erger wordt, het wisselt een beetje. Ik wil sowieso niet aan de medicijnen, dus accepteren dat dit nu gewoon de situatie is, en niet mezelf willen forceren om dingen te voelen die ik (nog) niet voel, werkt het beste.
