Hoe gaat het met jullie kinderen met buitenspelen?
De kinderen (zoon is 8, dochter 6) mogen hier in de buurt spelen, ze weten tot waar ze mogen komen, dat ik wil weten waar ze spelen en ze houden zich goed aan deze afspraken.
Echter komt zoon om de haverklap boos thuis omdat kinderen hem zouden pesten. Als ik dan navraag wat er gebeurd is, blijkt dat hij kinderen achtervolgd (hij durft dan niet te vragen of hij mee mag spelen), tijdens hun spel er gewoon tussen springt of zich in gesprekken mengt. Wanneer iemand er wat van zegt wordt zoon gelijk boos (boos worden is zijn primaire reactie). Steekt dan zn middelvingers op bijvoorbeeld of roept hou je bek. Echt schelden of slaan durft mijn zoon niet. Hij durft niet voor zichzelf op te komen, hier lopen we op meerdere vlakken tegenaan.
Het komt er eigenlijk op neer dat mijn zoon weinig begrijpt van al het sociale gebeuren. Daarbij een sociaal-emotionele achterstand. Gisteren is een jongen heel boos geworden op zoon. Mijn zoon bleek hem steeds "dikke" te noemen omdat hij zijn naam niet wist en er niet om durfde te vragen. Nu was desbetreffende jongen ook wel dik maar mijn zoon snapt niet dat je iemand zo niet mag noemen en dat mensen dat kunnen ervaren als schelden.
Eigenlijk kan zoon nog niet buitenspelen zonder begeleiding. Hij heeft eigenlijk steeds iemand nodig die zijn gedrag vertaald en die voor hem het gedrag van andere kinderen vertaald. En nu ga ik best af en toe mee naar het speelveld maar dit kan niet de hele dag en dat wil ik ook niet.
Lopen jullie hier ook tegenaan? Hebben jullie nog goede tips?
