[verwijderd] ik zal het er maandag eens naar vragen.
Het is vooral zo teleurstellend dat er weer niks gaat gebeuren. Volgende week zou er een diagnose komen (of niet natuurlijk) en een plan van aanpak. Want ja, ook zonder diagnose zouden ze hem kunnen helpen.
En dat blijkt (weer) niet zo te zijn. Tenzij het gesprek met de psychiater maandag natuurlijk wel iets oplevert, maar aangezien ze al maanden twijfelen zie ik het somber in. Ik ga morgen sowieso een afspraak maken met de huisarts, ik weet dat zij zich enorm op liep te winden over het feit dat het allemaal zo belachelijk lang duurde.
Maar ik vind het zo verdrietig voor hem. Hij loopt vast met zichzelf en ik kreeg vanmiddag het gevoel dat het allemaal aan onszelf en vooral aan hemzelf ligt. Ik wil hiermee niet de ‘schuld’ leggen op adhd/autisme/oid, maar na wat ik de laatste maanden heb gelezen, verklaart het eigenlijk alles. School ziet het, wij zien het, voor de jeugdverpleegkundige en orthopedagoog was het ook zo klaar als een klontje. Maar het therapeutisch centrum staat er ineens lijnrecht tegenover.
En ik had echt gehoopt dat het vechten om hulp nu eindelijk voorbij zou zijn, nu we bij een specialistisch centrum zitten. Maar goed, weer een illusie rijker dus.
