Ik had het er zojuist nog even met @[verwijderd] over. De discussie is behoorlijk verhit, ook hier thuis. Ik probeer steeds gaten te prikken in christelijk doctrine omdat ik van mening ben dat er eigenlijk geen tussenweg is; het instituut 'kerk' is niet te verenigen met de realiteit en onze seculiere samenleving zolang men geloof níet ziet als iets persoonlijks; een mening en een gevoel. Geen verheven mening boven die van mij, maar gewoon dat; een mening.
Heel simpel gezegd zie ik alle heilige geschriften en alle theologen zichzelf en elkaar tegenspreken. De conclusie die ik daaruit trek is dat niemand werkelijk kan pretenderen 'het woord van God' te kennen.
De ondertekenaars van dit manifest zeggen hiermee dat ze zich 'weggezet' voelen; ze willen meer aandacht voor hun mening over dit onderwerp. De mening die ze in dat manifest naar buiten hebben gebracht negeert enkele feiten, zoals het feit dat je je geaardheid niet kunt kiezen.
Zoals ik al eerder aangaf; een discussie waarbij de één discussieerd met feiten en de ander met fabels is bij voorbaat al een scheve discussie; je kunt niet in discussie gaan met verzinsels, daarmee verlies je ieder argument. Dat maakt de hele vraag 'om een eerlijke discussie' meteen onzinnig.
Het ironische is dat, in tegenstelling tot homoseksualiteit of genderidenteit, godsdienst en levensbeschouwing nou net wel te kiezen zijn in een samenleving met vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie.
