[verwijderd] Ik heb vanavond met een goede vriendin gegeten. Zij is lesbisch, opgegroeid als bevindelijk gereformeerd, oftewel opgegroeid in de zwarte kousen kerk. Ik heb met haar gesproken over wat er nu speelt en hoeveel invloed dat heeft op haar leven.
Met pijn in mijn hart heb ik haar verdriet en boosheid in me opgenomen. Het riep zo ongelooflijk veel emoties op, veel meer dan ik ooit had kunnen indenken. Want niet alleen is het heden confronterend en pijnlijk, maar vooral het verleden. Een homoseksuele vrouw die in de kern beschadigd is, die blijkbaar nooit haar rust zal vinden omdat er altijd mensen zijn die (ver)oordelen en oude wonden openscheuren. Een vrouw die opgegroeid is met angst, waar als kind tegen werd verteld dat ze naar de hel ging. Ouders die voor hun geloof kozen i.p.v. hun dochter en schande sprake over haar. En zo kan ik nog helaas boeken vol schrijven. Pijnlijke herinneringen komen door een verklaring weer volledig tot leven. Weer een bevestiging dat je een slecht mens bent, dat je er niet mag zijn, er nooit bij zal horen, maar nu niet door je ouders of de kerk, maar zelfs door de politiek.
En kan jij haar recht in de ogen aankijken en vertellen dat ze met de kracht van God het kan leren aanvaarden en verdragen? Kan jij, als je dit zo lees, achter jouw geloof staan, wetend wat de gevolgen kunnen zijn? Doet het jou niet ook vreselijk veel pijn dat mensen zo verschrikkelijk beschadigd raken door God/religie etc..?
