He dames, vraagje.
Mijn zoon (10 jaar) is gek op gamen. Thuis hebben we schermtijden en letten we ook goed op wat hij wel en niet mag kijken of gamen. Hier maken we heus wel uitzonderingen op, maar dan willen we dat wel goed beoordelen. Maar dat betekent ook dat sommige spellen niet gespeeld mogen worden zoals Roblox en Fortnite. Daarbij kan hij ook niet online gamen.
Sinds 2 jaar wonen wij in de huidige buurt, waar bijna toevallig toen ook zijn oude buurjongen (ook 10 jr) is komen wonen. In de tussentijd hebben ze elkaar haast niet gezien, maar sinds kort is die vriendschap hernieuwd, wat ontzettend leuk is. Zeker omdat hij verder in de buurt geen vriendjes heeft.
Nu is het zo dat hij dus heel vaak naar dat vriendje toe wil en vaak ook gaat. Natuurlijk heel gezellig, maar er wordt daar bijna alleen maar gegamed. Dat jongetje heeft een PS5, XBox en nog zo'n apparaat op zijn kamer staan. Dat jongetje speelt veel Fortnite en Roblox en daar is naar mijn mening ook te weinig toezicht op. Ik weet niet of er leeftijdsrestricties op staan.
Ook als we tegen zoon zeggen dat hij daar mag spelen, maar even niet gamen is dat erg lastig. Hij wil zelf graag gamen en als dat vriendje dan niet wil spelen omdat hij aan het gamen is, snap ik dat het vervelend is.
Laatst hadden we hem opgedragen naar huis te komen als dat jongetje niet wilde buiten spelen. Achteraf horen we dat ze toch zijn gaan gamen.
Ik heb de moeder van het jongetje wel gesproken over dat ik het belangrijk vind dat er ook gespeeld wordt en dat ik benieuwd was naar haar visie. Antwoord was dat zij het ook belangrijk vindt en dat daar echt op wordt gelet. Vervolgens is mijn zoon daar een middag en heeft hij alleen gegamed!
Ook heb ik diverse malen gezegd dat zoon het jongetje hier kan uitnodigen. Dat ze dan heus mogen gamen, maar ook even spelen. Ik heb zelfs aangeboden een nieuwe game te kopen die ze beide leuk vinden om hier te spelen.
Voor mij voelt het nu alsof ik geen andere keus heb dan het gamen bij die jongen accepteren, of/ en de omgang met dit jongetje beperken. Dus grenzen aan het gamen stellen ten koste van de sociale omgang met een leeftijdsgenootje.
Ik heb dit ook met zoon besproken en gevraagd of hij zelf een oplossing weet, maar dat vindt hij lastig. Hij wil niets liever dan dagelijks bij die jongen gamen en dan ook nog die spellen die wij niet oke vinden.
Wat moet ik nou doen? Wat is hierin een goede oplossing?
Hoe gaan jullie hier mee om met jullie kids?
(Ik weet dat ik eerder het beeld heb geschetst tegen gamen te zijn. Maar even voor de context: mijn man is enorme game fan en deze visie is van ons samen.)
