Jules dat snap ik hoor. Ik herken dit soort gevoelens maar al te goed. In mijn dromen sta ik ook regelmatig met gebalde vuisten ergens verhaal te halen 😉.
Maar ik heb met de kinderen ook wel geleerd , ze een beetje los te laten. Dingen zijn nu eenmaal niet eerlijk en soms krijgen ze onterecht commentaar.
En ik vind het ook wel heftig hoor, dat ze is afgebrand op blijkbaar non dingen, dus zou ook echt het gesprek aan gaan en uitleggen wat de gevolgen zijn voor je dochter!
Maar zolang dit het enige is, en verder wel goed gaat , zal je dochter dit zelf ook wel te boven komen en denk dat haar dat meer kracht geeft, dan via directie en klachtencommisies. (en wellicht door een nieuwe presentatie en hopelijk snapt haar meester het dan om haar flink te complimenteren).
Mijn oudste is trouwens dol op het geven van presentaties , mijn 2de is 4 en haat het, en heeft zichzelf er onderuit gewerkt op school (zo slim issie wel haha). mijn kinderen zijn sowieso nog jonger, dus ik heb nog geen ervaring met dit soort negatieve ervaringen mbt presentaties.
Maar meer algemeen, ga het gesprek aan en laat het dan los en help je dochter evt wat meer met de presentatie die nu opnieuw moet. (dat zou ik dan wel doen haha. )
