Meca helemaal eens met het 2e gedeelte!
Maar een week vind ik persoonlijk ook wel erg kort, dan heb je net aan genoeg tijd gehad om al zijn achtergelate vieze sokken te wassen 😆
Een week is prima als je al 100% zeker weet dat je verder wil met de relatie en het even een afkoelperiode na een ruzie is, maar wanneer er twijfels zijn over wel of niet doorgaan heb je ook het referentiekader nodig van hoe het écht is om alleen te zijn. Ga je hem oprecht missen, of is het lang niet zo erg om alleen te zijn als je dacht, misschien juist wel beter? Met een week zit je nog volledig in de relatie-modus en is het dan wel haalbaar om patronen écht te doorbreken?
Vanuit mijn referentiekader: ik heb toen ik weg ging bij mijn ex na een week hem bijna gebeld om terug te komen, puur omdat ik bang was om alleen te zijn. De angst voor het onbekende was vele malen groter dan de realiteit van de relatie. Ik wist echt wel dat het niet goed zat, maar ik wist in ieder geval wél wat ik kon verwachten. In de hevigheid van de emoties wilde ik gewoon zekerheid.
Maar door ook daadwerkelijk alleen te zijn en daarin kleine stappen te zetten die keer op keer aantoonden dat ik sterk genoeg was om het onbekende aan te kunnen, kon ik uiteindelijk wel de relatie van een afstandje bekijken en beslissen dat nóóit meer te willen. Maar daarvoor had ik wel echt de ruimte nodig om het te ervaren, en voorbij de emoties kunnen kijken..
Nu heeft natuurlijk iedereen een ander tempo in het verwerken van die emoties, en heeft de een eerder duidelijkheid dan de ander, maar het lijkt me ook wel iets wat je niet wil overhaasten.
