Tantetil ze zei zelf dat ze geen ijs had verdiend.
Ik heb het gelaten en we zijn schoenen gaan kopen.
Gisteravond nog even gepraat. De afdrukband deed haar pijn. Dat vind ze al naar. Ik heb haar uitgelegd dat we in haar bloedje moeten kijken of ze niet tegen gluten kan. En dat de andere manier om dat te checken vreselijk is.
Vanmorgen kwam ze beneden en zei ze, ik wil een herkansing. Dat gaan we doen.
Ik heb een knuffeltje gekocht die mag ze hebben als het is afgelopen.
Ik weet nu ook beter hoe we haar op dit soort dingen moeten voorbereiden. We leren elkaar steeds beter kennen. π