Tullip ik weet niet of het echt woordvindingsproblemen zijn. Ik ben wel benieuwd wat jij ervan vindt. Mag ik dat aan je vragen?
Heel soms kan ik tijdens het spreken niet op een woord komen en gebruik ik een synoniem of verzin mijn eigen woord, maar dat is maar een paar keer per dag. Dat is denk ik echt woordvinding? Vaker is het dat ik het woord wel in mijn hoofd heb, maar mijn mond niks doet (ik kan het niet anders omschrijven dan dit). Ik herken dit ook motorisch. Mijn been weet even niet meer hoe het moet lopen. Dat is echter niet waar ik tijdens zo test tegenaan loop.
Ik herken het gevoel ook hierbij. Stel dat jij mij nu zou vragen om een boodschappenlijstje te maken voor een complete avondmaaltijd. Dan zou ik daar heel veel moeite mee hebben. Het eerste wat ik nu denk is groentes (dat kost al moeite om te bedenken, het komt niet meer vanzelf), maar ik zou nu niet lukraak een paar groentes kunnen bedenken. Als je mij de tijd geeft wel, maar ik moet mijzelf echt dwingen om iets te bedenken. Het blijf een soort van leeg. Dan moet ik nog iets bedenken om bij de groentes te eten en daar kan ik nu al een error bij voelen 😬. Er gebeurt gewoon niks in mijn hoofd. Dit is echt een hele rare gewaarwording. Ik kan het niet meer uit mijzelf bedenken lijkt het wel. Alsof ik niet meer goed kan associëren? Of ik de semantisch netwerken niet meer goed kan aanspreken (dat zou dat dan toch wel woordvindingsproblemen zijn of niet?). Terwijl ik talig volgens mij nog steeds best wel sterk ben.
Ik ben wel bij de logopedist geweest en dan moest ik bijv. benoemen wat ik op een plaatje zag, woorden lezen en woorden spellen, aangeven wat niet klopte in een zin etc. Dat was echt heel makkelijk. Dat doe ik foutloos en heel snel. Ik heb daarom ook geen logopedie. Het infarct zat trouwens links frontaal, maar wel tegen het midden aan.
