Jules ik denk dat de meesten het zelf nauwelijks of niet opvallen als ze met mij in gesprek zijn. Ik hoor het eigenlijk alleen terug van mensen die mij goed kennen dat ze het merken als ze wat langer in gesprek zijn. Ik compenseer best veel. Als het bijv. even ‘blanco’ wordt in mijn hoofd dan herhaal ik gewoon mijn vorige zin of de zin van de ander. Meestal begint de ander dan vanzelf wel weer te praten en dan pak ik de draad weer heel soepel op. In geschreven taal is het helemaal makkelijk. Ik kan mijzelf corrigeren en alle tijd nemen die ik nodig heb.
Ik denk dat ik er vooral zelf tegen aan loop in het dagelijks leven. Ik val met name uit op de executieve functies en het (verbale) geheugen, maar dat is natuurlijk niet zo ernstig dat ik niks meer weet of half dementerend ben. Ik vind het wel heel irritant, zo iets simpels als een recept volgen lukt mij tot op heden niet foutloos (en ik mis dus de check om op dat moment te merken dat ik het fout doe of wat vergeet).
Ik voel mij vandaag alweer wat beter. Gisteren heel relaxed wat in de tuin gerommeld en dat hielp om het wat los te laten. Uiteindelijk verandert er nu ook niks. Het is enkel een bevestiging wat we al wisten en ik moet ophouden met teveel vooruit kijken. Ik denk dan direct na over hoe alles dan moet in de toekomst. Ik zit nog midden in mijn revalidatieprogramma en tot zeker eind mei revalideer ik nog 3 a 4 dagdelen per week.
