Manque Ik ben heel benieuwd naar jullie gedachten over vrouw-zijn.
Ik vind het moeilijke vragen dus ook nog niet op gereageerd.
Biologisch ben ik een vrouw, voel me het prettigste bij andere vrouwen, zou niet weten waarom ik man zou willen zijn (uitgezonderd dan dat die niet ongesteld worden👿) dus ik voel me vrouw? Maar wat is vrouw-voelen? Ik voel me meestal prima in mijn lichaam maar ja, nooit andere gehad dus hoe kan ik dan weten of dit echt "mij" is? Misschien als ik een week een mannenlichaam heb dat ik dat ook prettig vind 🤷♀️
Ik voel me prettig bij onze ouderwetse/stereotyperende rolverdeling. Man zorgt voor het geld, ik voor de kinderen en huishouden. Oke, dat is erg zwartwit want als man er is zorgt hij ook voor de kinderen en ik ben medeverantwoordelijk voor inkomen en man moet aan boord huishouden ook bijhouden. Maar dat ik niet ook nog een baan buiten de deur moet hebben om rond te kunnen komen. Ik heb nooit die drang naar carrière gevoeld. Wel om moeder te worden. Als meisje sleepte ik al altijd met poppen. Terwijl er met 2 broers ook zat "jongens"speelgoed was.
Tja, dat ik dan zou profiteren van man zie ik niet zo. Er wordt immers ook niet gezegd dat hij van mij profiteert. Want doordat ik zo ben kan hij wel zijn droomberoep blijven uitoefenen. Als hij verplicht 2 dagen zorg zou moeten overnemen zouden we elkaar of amper meer zien als ik weekenden ga werken of hij xou moeten stoppen met varen omdat dat niet te doen is op 3 dagen.
Voor mezelf heb ik niet zozeer angsten qua vrouw-zijn. Verschil met man is wel dat we anders denken mbt de dood. Hij meer "hoe gaat ze alles financieel rond kunnen krijgen" en ik meer "hoe gaat hij voor de kinderen zorgen".
Mbt mijn dochters wel angst dat ze seksueel misbruikt gaan worden "omdat ze vrouw zijn". Dat als L nu alleen zou fietsen ze de bosjes in wordt getrokken zeg maar, terwijl ik die angst bij D veel minder heb