Nog een gerelateerde biecht. Normaal ben ik op dinsdagmiddag vrij om de kinderen uit school te halen. Omdat ik in ieder geval morgen en waarschijnlijk ook volgende week met midi meereis, ben ik morgen niet op tijd thuis. Dus heb ik mini besproken dat ze naar papa op het werk kan of met een vriendin kan afspreken. Ze heeft dus met een vriendinnetje voor morgen afgesproken. Man is gewoon bereikbaar indien nodig, maar toch vind ik het hartstikke ongemakkelijk dat mijn kind 'moet' spelen omdat ik een oppas probleem heb. Terwijl ik vanuit levensvisie vind dat je echt om hulp mag vragen, vind ik uiteindelijk altijd dat ík alles zelf moet kunnen oplossen. Wat er uiteindelijk in resulteert dat ik met een halve burn-out zit, waar ik me dan uiteindelijk nog schuldig over voel.
Ik moet echt mijn hoofd eens uitzetten.

    Femkes maar zo help je elkaar toch als moeders zijnde. Misschien zit de moeder van dat vriendinnetje ook eens in een spagaat en kan jij haar dochter opvangen.
    Ik vond het altijd fijn als ik iemand zo kon helpen en heb dat zelf ook wel eens nodig gehad.

      Femkes

      Huggybird
      Nou precies. Niet schuldig over voelen hoor. Hier gaat dat precies zo, over en weercde mogelijkheid om elkaars kind(eren) even op te vangen na school

        Femkes Wat jammer dat je er mbt jezelf zo naar lijkt. Waarschijnlijk zou je dat helemaal niet zo doen als het om een ander ging. Niet zo hard zijn voor jezelf hoor. Dit is toch een prima oplossing.

          Femkes maar het is toch juist fijn als je onderling dit soort dingen voor elkaar kan opvangen? Meeste mensen hebben er niks op tegen om je eens uit de brand te helpen hoor! Ik gebruik regelmatig mijn omgeving als oppas en wordt ook als oppas gebruikt. Helemaal prima!

            Huggybird

            Toch6

            Bloem

            Elsie89
            Het is ook gewoon mijn hoofd. Ik weet wel dat er niks mis mee is, maar ik ben veel strenger voor mezelf dan voor anderen. En zeker als ik me minder goed voel.
            Morgen is midi gewoon helemaal gelukkig en dan kan ik ook weer dingen in perspectief zien.

            Femkes Terwijl ik vanuit levensvisie vind dat je echt om hulp mag vragen, vind ik uiteindelijk altijd dat ík alles zelf moet kunnen oplossen. Wat er uiteindelijk in resulteert dat ik met een halve burn-out zit, waar ik me dan uiteindelijk nog schuldig over voel.

            Compleet herkenbaar helaas 🙄
            Met daarbij bij mij de extra complicatie dat ik geen ouders of schoonouders heb voor hulp, want dat vond ik eigenlijk altijd voor mezelf de makkelijkste stap om te nemen voor hulp.

            Eens met de rest @Femkes ! Ik ben juist blij dat ik zo'n ruim netwerk heb en voel me tegenwoordig echt niet schuldig meer. Terug doe ik eens wat voor de ander.
            Ik ga nog wel meer hulp nodig hebben nu schoonmoeder niet meer op kan vangen en schoonzus beperkt. Met een zware operatie en herstel voor vriend op komst einde dit jaar, mijn nieuwe opleiding die november start en ik ga extra werken. Degenen die ik vraag zijn altijd blij als ze iets voor een andr kunnen doen en andersom voel ik dat ook altijd zo. Hopelijk kijk je er snel ook zo tegenaan!

              Ik kreeg dus van die vader vandaag de vraag of ik hem over 3 weken uit de brand kan helpen, dus ik ben weer zen 🤣

              Daarnaast heeft midi een hele fijne dag gehad en heeft hij er alle vertrouwen in dat hij binnenkort zelf kan reizen, dus ook daarin komt het vast goed!

                Liekje81 Met een zware operatie en herstel voor vriend op komst einde dit jaar

                Oh gaan ze weer met zijn rug/nek aan de gang? Spannend zeg, heeft hij er nog steeds zo veel last van?

                  Ik heb een ondergoed setje gekocht voor zoon. Blijkt het een meisje uitvoering te zijn. Maar bing staat erop dus nu zit hij in een meisje ondergoed set 🤪. En ik doe net of ik niks door heb want hij heeft toch nog geen eigen mening 😅

                    Pimpelmeesje ja. Staat al sinds januari op de wachtlijst. Spuit nu elke dag iets om zn botten sterker te maken en plan was ergens november/ december ok, na half jaar spuiten en dan nog tot half jaar daarna spuiten. Echter door een fout van de planner (schijnbaar snapte ze het verhaal niet wat ik vertelde over spuiten half jaar voor ok en half jaar na ok en dat ie zou starten in mei met spuiten), is ie naar februari geschoven. Echt zo'n domper. De endocrinoloog was er ook pissig over en ging het bespreken met de chirurg. Vriend gaat er nog eens achteraan bellen. Want het gaat gewoon echt niet meer. Veel pijn, kan nu 24 uur werken, met morfinepleisters. Veel moe door de morfinepleisters. Het beinvloed alles. Dus nu gaan we er maar eens druk achter zetten en zelf maar blijven bellen. Het is belachelijk dat door de fout van de planner, het nu 3 maanden later wordt. 3 maanden! Terwijl we al zolang wachten. Maar weer naar voren schuiven kon ze niet zei ze. Als het niet zoals afspraak dit jaar nog gaat gebeiren, dien ik een klacht in.

                      Liekje81 jeetje dat is echt klote.. hoop dat ze het gaan fixen, het lijkt mij onzin dat het niet eerder gepland kan worden want een spoed moet er toch ook tussen kunnen??
                      Ik ga voor jullie duimen 🤞🤞🤞