Een vriendinnetje viel vandaag van een muurtje (kniehoogte ongeveer) bij ons achter op haar arm. Gelukkig is het uiteindelijk niet gebroken, maar ik voel me nu toch kneiter verantwoordelijk en schuldig. Ik weet dat ik er niks aan kan doen, mijn kinderen rennen ook altijd op dat muurtje heen en weer. Kinderen vallen ook gewoon. Ik heb haar getroost, gecheckt op alarmsignalen zoals bloed of niet kunnen bewegen en met haar moeder overlegd om op te komen halen, wat iets langer duurde omdat moeder met ander kind in het zwembad zat. De meiden heb ik rustig op de bank wat te drinken en eten gegeven en een filmpje laten kijken. Ik heb dus gewoon gehandeld zoals ik en ook de andere moeder reëel en passend vinden, maar toch, ik voel me dan gewoon zo schuldig.
