Nog een gerelateerde biecht. Normaal ben ik op dinsdagmiddag vrij om de kinderen uit school te halen. Omdat ik in ieder geval morgen en waarschijnlijk ook volgende week met midi meereis, ben ik morgen niet op tijd thuis. Dus heb ik mini besproken dat ze naar papa op het werk kan of met een vriendin kan afspreken. Ze heeft dus met een vriendinnetje voor morgen afgesproken. Man is gewoon bereikbaar indien nodig, maar toch vind ik het hartstikke ongemakkelijk dat mijn kind 'moet' spelen omdat ik een oppas probleem heb. Terwijl ik vanuit levensvisie vind dat je echt om hulp mag vragen, vind ik uiteindelijk altijd dat ík alles zelf moet kunnen oplossen. Wat er uiteindelijk in resulteert dat ik met een halve burn-out zit, waar ik me dan uiteindelijk nog schuldig over voel.
Ik moet echt mijn hoofd eens uitzetten.
