iMoeder Ik heb een tijd gedacht dat mān looks de reden waren dat ik vaak fijn behandeld word of dingen voor elkaar krijg. Maar het afgelopen jaar heb ik me gerealiseerd dat ik mezelf daar mee tekort doe. Omdat ik een aantal keer te horen kreeg dat het meer mān energie/vibe is waardoor ik āopvalā.
Absoluut mee eens. Ik ben er zelf al heel lang van overtuigd dat hoe je behandeld wordt vooral te maken heeft met je eigen houding, uitstraling, vriendelijkheid etc.
Of ik nu ik op mijn klompen, joggingbroek met een verwilderd hoofd of er juist strak gelikt bij loop, ik merk geen verschil in hoe ik behandeld word. Ik denk dat het verschil vooral kan zitten als je bijv in het eerste geval jezelf probeert te verstoppen of het in het laatste gevoel meer zelfverzekerd voelt, maar dat is houding/ uitstraling en geen uiterlijk. Als je er in beide gevallen gewoon staat, word je fijn behandeld. Hooguit dat je in het eerste geval minder toegankelijk lijkt, maar dat doorbreek je al met 1 vriendelijke glimlach is mijn ervaring.
Ik vind dat vasthouden aan schoonheidsidealen sowieso wat kul, dus ik heb al een bias. Het enige schoonheidsideaal dat ik nastreef, is dat ik later niet dat chagrijnige hoofd van mijn moeder krijg š«£. Dit is meer een psychisch issue en zit natuurlijk in mijn hoofd, maar het idee dat ik in de spiegel kijk en haar verzuurde hoofd mij terug staart. Ik wil in niks op haar lijken.
