Rosemary (Lang verhaal over mezelf klaar)
Juist heel fijn dat je je verhaal wilde delen. Ik ga af en toe zo aan mijzelf twijfelen; wil ik teveel, stel ik te hoge eisen, heb ik het dan niet nodig, stel ik mij aan enz. Gewoon, omdat ik niet snap waarom ze anders zo moeilijk zouden doen. Horen dat ik niet de enige ben, geeft mij iig de zekerheid dat ik niet gek ben. Los dat ik het voor jullie uiteraard super rot vind, dat je hiermee moet dealen. Het kost zoveel frustratie en energie. Dit kan je wel beter gebruiken.
Ik kan het verhaal van de revalidatie-arts nu ook wat beter plaatsen. Ik denk dat dit hetzelfde verhaal is. Zij werken nauw samen met OIM. Dat is landelijk een grote speler met allerlei samenwerkingsverbanden met revalidatiecentra. Ze zitten hier ook op hetzelfde terrein. Ik zit nu bij een kleine speler, maar wel een briljante vakidioot met hart voor zijn werk. Wij hebben nog nooit zo uitgebreid en duidelijk uitleg gekregen over mijn looppatroon en hij wist precies wat ik nodig heb. Richting de verzekering is het inderdaad ook gedoe, want deze moet ook nog toestemming geven. Daar zal inderdaad vast veel papierwerk bij komen kijken, waar de revalidatie-arts geen zin in heeft. Om het nog complexer te maken, ze werkt ook niet meer bij neurorevalidatie, maar op de pijnpoli. Daardoor zal ze er vast nog minder zin in hebben.
Ik hoop gewoon dat het nu gaat lukken. Anders geef ik het op. Ik wil geen teleurstellingen meer en ik weet gewoon dat het mij niet gaat lukken om het anders te regelen. Ik heb ook echt zo hekel aan het afhankelijk zijn van anderen. Ik vind dat echt vreselijk.
