We hebben gesproken. Het is ... Beter. Nog niet goed, daarvoor is er echt in korte tijd veel stuk gemaakt. Ik heb mij vanochtend ingeschreven bij de Woningstichting, en die inschrijving hou ik.
En ja, natuurlijk speelt er veel meer, maar dan nog weiger ik dat alles mijn schuld is. Dat ik alleen alles anders had moeten doen, dat ik de manager moet zijn van zijn emoties. Het is verdomme een volwassen vent, die zich gedraagt als een dwarse puber.
En dat wil hij niet zien. Dat kan hij (nog) niet zien. En het is nu dus beter, maar nog steeds lang niet goed.
