Ik vind alles even heel stom.
Eigenlijk specifiek dat alles zo ingewikkeld is bij ons. Ik zou gewoon na willen denken of we een tweede kind willen, of simpelere dingen zoals waar we op vakantie gaan, zonder dat ik rekening moet houden met alle medische en praktisch ingewikkelde problemen.
Dat het gewoon "simpele" overwegingen zijn.
En ik baal dat C qua karakter zo ontzettend zoals mijn man is. Hoewel ik dat ook geweldig vind, want hij heeft zijn beste eigenschappen.
Maar hij is zo sociaal en houdt enorm van gezelligheid en mijn man heeft het tot op de dag van vandaag verschrikkelijk gevonden dat hij enigskind is. En als C meer zoals mij was geweest, dan was dat niet zo erg geweest. Maar nu voel ik mij enorm schuldig dat ik hem dat ook aan doe. En dan groeit hij ook nog op als enige kind met zo'n bizar gezin en ik baal er gewoon zo van 😔
