Thanks lieve meiden.
Trees Wat naar mijn idee heel normaal is, maar jullie liggen onder een vergrootglas lijkt het wel.
Dit is exact hoe ik het voel.
Ik weet echt dat wij het goed doen met C, hoewel ik net als alle ouders regelmatig twijfel en onzeker ben, maar in de basis is het goed. Het is alleen zo verrot om te moeten dealen met de buitenwereld als die bestaat uit zo veel mensen vol vooroordelen en kortzichtigheid.
Ik heb een fase gehad dat ik teveel schreeuwde, maar de omstandigheden waren toen echt heel extreem en ik heb toen ook hulp gezocht. Verder denk ik dat ik best een prima mama ben, hij komt overal, krijgt vanalles maar ook nee te horen, reist op mijn schoot in de rolstoel lekker mee van hor naar her, hij krijgt veel individuele aandacht en wordt voorzien in alles wat hij nodig heeft. Papa is steeds meer in staat af en toe iets met hem te doen en we halen hulp erbij om dat nog wat te versterken.
Ik ken zo veel kinderen die op een of meerdere vlakken niet een ideale gezinssituatie hebben. Maar dat is onzichtbaar, hoe extreem het soms ook is. En omdat het bij ons zichtbaar is, vinden zo veel mensen het oké om er over te oordelen. Zelfs blijkbaar de mensen waarvan ik dacht dat zij het wél begrepen.
