iMoeder En ik begreep van je dat er een eerste gesprek gepland staat. Dat is fijn natuurlijk. Ik zou alleen wel voor jezelf even voor ogen houden dat wat er ook aan de hand is, dat is straks niet met 1 gesprek opgelost. Dus probeer dat alsjeblieft wel helder voor jezelf te houden. Omdat je aangaf van, ik trek dit niet, als je dat gevoel nu al hebt, terwijl het voorlopig echt nog niet opgelost is, dan moet je nu echt paal en perk gaan stellen want anders ga je onderuit. Je man gaat dit overigens niet zien hoor, die is nu met zichzelf bezig en is deze staat gaat hij echt geen oog voor jou hebben. Dus vooral voor je kinderen zou ik nu echt even voor jezelf kiezen. En wat hij daar allemaal van vind is even jammer dan.
Precies dit!
Ik ga even wat dingen zeggen die je nu misschien even niet wil horen, en wellicht iets te direct zijn, maar wel heel belangrijk kunnen zijn.. ik begrijp ook goed dat de situatie al heel overweldigend is en je helemaal niet zit te wachten op nog meer dingen om over na te denken, maar het kan je wellicht in de toekomst wel een hoop ellende besparen.
Je hoeft niet te antwoorden hoor, meer een.. denk er over na, voor jezelf.
Want zoals Imoeder al zegt, het is niet opgelost met een gesprek. Therapie kan jaren duren, want het is meer dan alleen het veranderen van gedrag, het is ook begrijpen waar het vandaan komt, confronterende shit aan gaan, en heel erg hard werken. Zeker wanneer er sprake is van een verslaving, daar zal hij de rest van zijn leven waakzaam voor moeten zijn.
Hoe is zijn motivatie hierin? Is hij daadwerkelijk bereid om te investeren daarin, ook als het jaren kan duren, en er geen garantie is als jullie relatie dat aan kan, maar om zelf een beter mens te worden?
Of is het nu meer een kwestie van.. hij is betrapt en geschrokken en belooft nu verandering omdat hij je niet kwijt wil? Doet hij het alleen maar omdat jij dat van hem verlangd?
De belofte van therapie is een mooie pleister, maar de praktijk zal minstens zo zwaar zijn..
En jij? Zou jij het aankunnen om jaren naast hem te blijven staan tijdens die therapie, zonder de garantie dat het ooit écht over zal gaan?
Is het echt liefde waardoor je het nog een kans wil geven, of wellicht een angst om alleen te zijn, voor de kinderen, of wat dan ook?
Want ik zeg niet dat het onmogelijk is hoor, liefde kan héél veel overwinnen als beide partijen er echt alles voor willen geven. Als jullie het beiden echt willen en er hard voor willen werken, kan er ook veel goeds gebeuren.
Maar in mijn achterhoofd zitten ook eerdere verhalen over jouw relatie, waarin hij jou op andere vlakken te kort deed.
En de vraag die in mijn hoofd het meeste terug blijft komen is: ben jij je er wel van bewust dat je meer verdient?
Want je bent niet verplicht om op hem te wachten terwijl hij zijn therapie volgt, je hebt alle recht om een grens te trekken en hem gewoon buiten te gooien. Zijn probleem waar hij gaat slapen.
Want het idee van 'hij gaat in therapie' klinkt heel leuk, maar dan draait het nog steeds om hem.
Je hebt jarenlang zijn verantwoordelijkheden op je genomen, nu vergeef je (wellicht) zijn huidige shit, en vervolgens ga je hem nog een paar jaar steunen terwijl hij aan zichzelf werkt. En dat allemaal zonder enkele garantie van verbetering, het meest haalbare daarin is hoop.
Ik zie vooral veel wat jij daarin voor hem doet, hoe jij hem veel liefde geeft, maar andersom heb jij daar ook recht op. Los van de huidige situatie, ontlast hij jou ook? Vergeeft hij jou je fouten? Steunt hij jou onvoorwaardelijk? Is hij dan ook de partner, de steun en toeverlaat voor jou als die jij voor hem bent? Want dat ben jij ook waard!
Je hoeft jezelf niet weg te geven voor een ander, het is ook jouw tijd en energie die jij nog in een toekomst stopt met hem als jullie de weg van therapie gaan bewandelen, en de enige aan wie je iets verschuldigd bent is jezelf.
Misschien is hij het waard om nog een kans te geven, dat weet ik niet, ik ken hem niet. Maar verlies vooral niet uit het oog wat jij waard bent.
Is het een idee om met een poh te gaan praten om dingen op een rijtje te krijgen?
En even heel praktisch, als het anders gaat uitvallen, zorg dat je alvast ingeschreven staat bij de woningbouw. Misschien is het niet nodig, om wat voor reden dan ook, maar investeer in ieder geval die 10 euro voor jezelf in een back-up. Je weet maar nooit..
Dikke knuffel ❤️
