Huggybird er is heel weinig contact momenteel. Ik hou het wat op afstand. Ik heb hem vandaag voor het eerst weer via de telefoon kort gesproken. Het gaat steeds slechter met zijn vrouw. Ze herkent niemand meer, kan nauwelijks meer spreken, steeds meer moeite met lopen, snapt simpele dingen niet meer zoals hoe bijv een wc werkt (ze verstopt haar ontlasting en wc-papier overal in huis 😬).
Het is voor mij onduidelijk of ze nu op korte termijn opgenomen kan worden. Volgens mijn zus zou het nog dit jaar zijn, maar volgens mijn pa gaat het nog een jaar duren. Mijn zus heeft momenteel helemaal geen contact meer met hem en ook niet met haar casemanager, dus ik heb geen idee hoe het echt zit. Ik vertrouw er maar op dat de casemanager er bovenop zit. Ze heeft gelukkig een hele goede casemanager.
Ik weiger verder om dingen te gaan regelen. Haar familie woont in dezelfde wijk (haar zus /beste vriendin letterlijk om de hoek) en zij mogen het verder regelen. Ik woon 200km verderop en zij zijn met 8 zussen/ broers plus aanhang en hun volwassen kinderen ter plaatse.
Dat zij niks doen, is mijn probleem niet. Klinkt misschien heel hard, maar ik ga niet zorgen voor een vrouw die vroeger ook niet voor ons wilde zorgen. Haar familie is een stel lafbekken. Het is zo familie die hun hele leven al elke confrontatie uit de weg gaat van ‘oh help straks wordt er iemand boos op mij’. Ik heb daar weinig respect voor gezien de goede band die ze altijd met elkaar gehad hebben. Get over it, het gaat om je zus, die vroeger ook voor jullie heeft gezorgd (ze is de oudste uit een grote familie). Als het mijn zus was geweest, had ik alles gedaan wat in mijn macht lag.
