Eigenlijk gisteren.
We hebben een kindje in groep 1-2 dat uit een onveilige situatie uit de opvang komt maar zich bij ons op school echt wel veilig voelt. Qua ontwikkeling is er echt wel iets aan de hand en er moet vast en zeker nog het een en ander onderzocht worden.
Nu waren we gisteren met de hele school naar de speeltuin en dit kindje was natuurlijk ook mee. In de klas kijkt hij nog veel rond maar begint steeds meer deel te nemen aan alles wat er in de klas gebeurt, veiligheid staat nog voorop nu.
In de speeltuin, één voor hem onbekende plek, met alle kinderen van de hele school. Lijkt het mij logisch dat hij eerst eens rustig rond kijkt. Hij deed dat net zoals in de klas, en met buitenspelen. Op zijn gemakje rond kijken naar wat andere kinderen doen.
Zijn gezicht ontspannen en nieuwsgierig alles in zich opnemend. Nu kwam mijn kleutercollega, waarmee ik twee dagen in de groep sta, naar mij toe en vroeg
’ denk jij dat M zich onveilig voelt hier?’ Ik keek haar aan en zei meteen ‘nee, hij kijkt rond en neemt veel in zich op, ik kijk geregeld bij hem, zijn lichaam is ontspannen, hij fladdert als hij iets leuks ziet en hij ziet er absoluut niet uit alsof hij zich onveilig voelt want dat uit hij anders.
Had die zeik collega dus dikke ophef gemaakt en geroepen ‘wat doet dit kind hier, had hij wel mee gemoeten, hij voelt zich zo onveilig, dat zie je toch, hij speelt niet!!!’ 🤯
Ik was zo kwaad toen ik dit hoorde!!!! En ik baalde dat ik daar niet bij was, ik had heel graag gevraagd waarop ze deze pittige conclusie gebaseerd had. Ze zag dit kind gisteren voor het eerst! Wij hebben hem al weken in de klas en zien hem elke dag.
Gistermiddag heeft mijn kleutercollega met de ouders gesproken, ouders vroegen hoe hij het gehad heeft. Ze vertelde dat we denken dat hij een fijne dag heeft gehad maar dat hij dat zelf niet tegen ons zegt. Ze heeft gevraagd of ouders morgen willen laten weten wat hun indruk is over hoe M deze dag heeft ervaren. Moeder gaf vanmorgen aan dat hij het heel leuk heeft gehad, dat het haar niet verbaast als hij vooral veel heeft rond gekeken en niet zo veel heeft gespeeld. Gelukkig precies zoals wij het zien.
Als hij zich niet prettig of onveilig voelt laat hij dat ook echt wel merken door te huilen en weg te willen. Vanmorgen hadden de kinderen voor het eerst gym en kwam er een speciale gym juf die hij niet kent, de zaal stond vol toestellen en er waren ook nog twee onbekende stagiaires.
Hij wilde meteen weg en begon hard te huilen
(zo laat hij zien dat hij zich onveilig voelt) ik heb hem bij mij genomen, en hij was meteen stil, afgesproken dat we samen zouden kijken. Na 10 minuten was hij aan het gymmen. Heb ik wat meer afstand genomen, de gymjuf is in zijn buurt gebleven en het was goed.
Ik heb er zo’n hekel aan en vind het zo onprofessioneel als collega’s meteen zulke ongenuanceerde oordelen op tafel gooien, zéker als ze het kind in kwestie helemaal niet kennen.
Ben er gewoon boos van!