[verwijderd] Ik kan dit zo niet rijmen met de pnd bij de oudste. Ik zag hem niet als mijn zoon, maar als 'dat kind' waar ik voor moest zorgen.
De ene depressie is de andere niet. Ja, het komt voor dat moeders niks voor hun kind (kunnen) voelen als ze depressief zijn, maar het komt net zo goed voor dat moeders wel voelen dat ze van hun kind(eren) houden. Ik houd en hield zielsveel van mijn dochter, zou voor haar door het vuur gaan, maar toch was ik jarenlang ernstig depressief. Ik wilde mijzelf van het leven beroven en mijn dochter met mij meenemen, maar hield echt van haar, daarom wilde ik haar juist niet achterlaten maar meenemen.
Je hebt echt eerder hulp nodig dan april. Een paar maanden rust klinkt wel heel aanlokkelijk, maar écht rust zal het niet zijn. Je weet niet hoe het zal gaan en hoe je depressie zich gaat ontwikkelen, maar denkend aan het slaapgebrek, de stress door de problemen met je oudste zoon en het feit dat er veel te veel op jou neerkomt, zou het zomaar kunnen zijn dat je depressie zich tegen die tijd alleen nog maar heeft verergert. Dan ben je nog verder van huis, want hoe ernstiger een depressie is en hoe langer die al duurt, hoe langer de behandeling ervan ook duurt. En dat is áls je jezelf tegen die tijd niet van kant hebt gemaakt. Je móet echt naar de huisarts en z.s.m., liefst deze week nog, starten met een behandeling. Je hebt therapie nodig, want alleen medicatie is duidelijk niet genoeg.
Edit: ik zie nu dat ik verkeerd gelezen heb en dat je ondertussen geen ad meer slikt. Dat moet je wel gaan doen, om de therapie te ondersteunen. Als je heel depressief bent, is het veel moeilijker om iets te bereiken in de therapie. En dan nog denknik dat je een aantal jaar intensieve therapie nodig zult hebben. Je hebt het zelf al over traumaverwerking, maar je moet ook leren om je grenzen aan te voelen en jezelf toe te staan daar niet overheen te gaan, om je grenzen aan te geven aan anderen, dat wat jij geleerd hebt over doorgaan zonder klagen helemaal niet goed is voor je en je kapot maakt, dat het juist sterk is als je je kwetsbaar op kunt stellen en hulp kunt vragen en accepteren, je moet waarschijnlijk ook leren om emoties toe te staan en te voelen... en dit is nog maar het lijstje wat ik kan maken op basis van een paar posts op internet. Kan je nagaan wat een psycholoog of psychiater die echt met je in gesprek gaat allemaal zal zien!
Echt, zoek z.s.m. hulp! Je bent het waard, ookal vind je zelf van niet! (En ander zijn je kindjes het wel waard, toch?)
