De jongens hadden vroeger wel een pop maar dat ding werd altijd door ze door de kamer gesmeten en experimenten mee gedaan. Ook een buggy gehad voor poppen maar daar werd alleen maar mee geracet. Auto’s, treinbanen en dieren werd altijd met ze door gespeeld. Met auto’s vooral races, smijten, drukke geluiden. Ze spelen beide zo, ondanks dat S een heel rustig “fantasie” kind is en M een “actie” kind.
L speelt dus vooral met alles wat we nog hebben.
Nu leek het me leuk om haar een pop te geven voor haar eerste verjaardag want die hadden we niet meer. Zodra ze de pop zag begon ze te kraaien en te stralen, ze trok hem uit de verpakking en begon de pop kusjes te geven en te knuffelen. Er zat een flesje bij en ze probeerde de pop direct flesje te geven. Pop is direct haar beste vriend, ze sleept die pop mee, gaat gelijk stralen en knuffelen en zodra haar broers aan pop trekken (ze pakken nogal eens speelgoed van haar af wat ze meestal niet boeiend vindt) begint ze nu te gillen.
Het verbaasd me dat zij direct een soort van “moedertje” ging spelen over die pop. In de kinderwagen leggen, flesje geven, knuffelen, bepaalde manier vasthouden. Terwijl ze nog nooit een pop heeft gehad. Hoe “weet” je als 1 jarige dat je een pop gaat verzorgen als baby?
En ze doet gewoon na wat ze van zichzelf/de crèche kent. Wat schattig zeg!
. Deze ga ik vol leggen met stro. Misschien dat ik deze op een klein platform ga timmeren. Zodat ze echt van de grond af is.
. 
