Vulpen Afleiding is prima, en televisie kan je laten lachen of je nieuwe kennis en inzichten geven, het geeft verbinding als je samen naar iets kijkt...
Jaa helemaal mee eens!
Ik heb ook echt geleerd om anders tv te kijken, veel bewuster, dus niet meer ondertussen op mijn telefoon zitten, en dan ontspant het wel degelijk.. het heeft me geleerd om mijn hoofd uit te zetten en te stoppen met piekeren, dus dat was echt wel waardevol.
En het zijn heus niet altijd hoogstandjes, maar wat betreft ik de afgelopen tijd gekeken heb: door Queen Charlotte ben ik meer gaan opzoeken over de geschiedenis van Engeland, door The Good place heb ik hele interessante gesprekken gehad met vriend over filosofie en Kant, door Het perfecte plaatje ben ik gaan fotograferen..
Ik ben in het verleden ook wel eens een andere taal gaan leren door een serie (dat moet ik echt weer oppakken trouwens), door RuPaul is mijn wereldbeeld breder geworden (drag is kunst!) en als het moet heeft zelfs Kim Kardashian heeft nog best wat interessants te vertellen over die rechtzaken met onschuldige gevangenen..
Maar ook.. in het verleden toen het echt niet goed ging met mij waren er momenten dat ik herkenning vond in personages met vergelijkbare problemen, en dat gaf hoop. Als het écht slecht ging met me keek ik Buffy, want dat voelt als thuiskomen. Het is voorspelbaar en veilig want ik weet wat er gebeurt, het kost me geen moeite om te concentreren en het vrolijkt me op.
Ik heb in die periodes ook wel eens op Buffy-fora gezeten en ik was daar bij lange na niet de enige in die er gewoon steun uit haalde, er waren genoeg mensen die de personages beschouwden als oude vrienden en zich dan even minder alleen voelden, of bepaalde quotes als inspiratiebron gebruikten om er kracht uit te halen.
Dat is inmiddels allemaal niet meer van toepassing voor mij gelukkig, maar het creëren van een film of serie vergt net zo goed creativiteit als iets als muziek of kunst, en kan ook mensen persoonlijk raken in plaats van alleen als afleiding te dienen..
