Nescio Ow wat herkenbaar tav je broer zeg. Die van mijn leunt ook nog heel erg op onze ouders. Is pas op zijn 27e uit huis gegaan. En vraagt nog steeds bij alles hulp, klusjes in huis, iets met de auto, dan belt hij mn vader. Ze doen ook nog steeds zijn belasting aangifte voor hem, zulke dingen. Mijn broer is overigens wel getrouwd, alleen mijn schoonzus is precies hetzelfde wat dit betreft. Vooral bezig met werk, haar looks en lol maken. En leunt zelf ook nog veel vooral op haar moeder. Die komt ook regelmatig bij hun strijken etc omdat ze het zogenaamd zo druk hebben.
Ik zelf heb juist dus dat ik helemaal niks meer aan m’n ouders wil vragen. Snel het gevoel dat alles teveel is. De dingen waar ik hulp bij vraag, komen er ook gewoon niet van. Ik voel me daardoor naar mijn ouders toe af en toe best ‘eenzaam’. Kan er geen ander woord voor verzinnen. Alsof ik het allemaal alleen moet doen.
Ik denk inderdaad heel goed dat je er mee aan de slag gaat. Het kan je heel diep vormen als je zo’n emotioneel onveilige jeugd gehad hebt.
Lovely83 Mooi dat je dat kan. Het niet meer kwalijk nemen maar accepteren. Bij mijn overheerst eigenlijk nog wel een stuk boosheid. Vooral omdat ze het zelf totaal niet zien. Ik hoop dat mij dat ook op den duur lukt.
