Vandaag een mindere dag, niet voor G, maar voor mij. De foto’s waren binnen en ik wilde meteen de fotoboeken voor de jongens maken. Met passende korte tekstjes en gedichtjes. Dat was toch echt confronterend… zulke mooie foto’s van mijn mooie mannen. De oudste zonder zorgen, maar zo ontzettend ziek, onze drie jongens nog zo niet klaar om hun papa te verliezen.
Maar het is gelukt…maar het voelt zo oneerlijk
