Het gaat eigenlijk erg goed!
Na de vermoedelijke diagnose van de neuroloog (bijna een maand geleden) viel er een last van mijn schouders. Ik voelde opluchting en zelfs een soort bevrijding.. Ik wist niet waarom ik mij zo voelde op dat moment, maar ik had een sterk gevoel van : dit is het. eindelijk!
Super lang verhaal, en jij weet er al wat van <3 , maar de neuroloog gaf me als eerste die bizarre toestemming die ik nodig heb (🤪) voordat ik mijzelf toelaat tot mijzelf.
Die heb met 2 handen aangepakt en ik ben in de dagen en weken erna (tot op heden) heel veel gaan nadenken en gaan schrijven.
Ik heb veel gevonden, en ik ben tot grote realisaties gekomen.
Tijdens die periode, tot op ergens vorige week eigenlijk, heb ik echt heftige zwaktes en pijn gehad. Meerdere pnea’s en wat nog meer. Maar ik vond het fijn, hoe gek dat misschien ook klinkt, maar het voelde zo goed.
Ze bevestigen mij namelijk dat ik op de goede weg ben. Ik vertrouw mijzelf namelijk niet, ik neem mijn emoties niet serieus, ik weet ook nog niet hoe ik dat moet doen. Dat mijn lijf zo heftig reageert voelt echt als ondersteuning en bevestiging. Het voelt voor mij.. een soort van.
Elke keer als mijn lijf zwak wordt ben ik alert; wat is er aan de hand? Dat analyseer ik en ik ben best wat patronen tegengekomen op die manier. En ik ben er actief mee bezig. Dat lukt me nu ook want ik heb bevestiging dat ik goed zit. De bevestiging? Ik voel me gesterkt, comfortabel, relaxt…
Ik heb me nog nooit sterk, comfortabel en relaxt gevoeld.
2 weken geleden heb ik ook eindelijk kunnen toegeven aan mijzelf wie ik ben. Sinds ik heb toegeven voelt mijn hoofd eindelijk als die van mij. Nu zie ik hoe erg ik heb gemaskeerd, mijn leven lang, vanaf heel jong af aan.
Ik heb mij altijd een alien gevoeld, zelfs van mijzelf. Nu weet ik waarom. Ik weet eindelijk wie ik ben, dat heb ik nooit geweten. Altijd gezocht, maar nooit gevonden.
Nu, elke stap die ik neem, mijn zelfvertrouwen groeit, ik leer mijzelf kennen. Ik omarm mijzelf, het gaat zo natuurlijk en vanzelf. mijn gedachten, mijn emoties. Ik corrigeer ze niet meer want ik weet nu wie ik ben. Waarom ik ze heb en dat ze meer dat normaal zijn.
En dat allemaal zonder psych nog 😆
Ik had een intake met een psych maar dat was geen match. De andere psych wou ik vandaag bellen maar niet gelukt.
Lief dat je erom vraagt!
Ik ben ook erg benieuwd hoe het met jou gaat.
( Ik ga nog op je pb reageren (te weinig uren in een dag) en/of anders kunnen we (ook) hier praten. Maar ik ga sowieso nog op je reageren hoor! 🥰 )