@Ysabella @[verwijderd] , hier ook een pnd gehad, geen huilbaby. Robbie was een hele zoete baby maar dat deed niets af aan de vreselijke gedachten en gevoelens ik aan het begin had, en de somberheid in de maanden daarna.
Zoals jullie weten ben ik nu in verwachting van nummer 2 en ja, ik ben heel erg bang voor weer een pnd.
Ik heb geen therapie gehad voor de pnd toen (schaamte, geen energie, niet willen toegeven hoe erg het was).
Ik heb dit de vk verteld en ze was heel begripvol. Ik krijg als het goed is wat gesprekken met een psych om te kijken wat we kunnen doen om een 2e keer te voorkomen. Ik gok zelf dat de kans op weer een pnd zeker aanwezig is. Ik ben nou eenmaal een muts en weet hoe ik reageer op dit soort gebeurtenissen.
Wij zijn wel voor een 2e gedaan omdat ik nu weet dat de depressie voorbij gaat maar het kind blijft. Zelfs nu met Robbies vermoedelijke ASS en de moeilijkheden en zorgen daarmee is hij het 100% waard. De liefde is zoveel sterker. Zo zal het ook voor nummer 2 zijn.
Maar ik ben ook zeker bang , niet alleen voor een pnd maar ook voor het huilen (Ik kan absoluut niet tegen het huilen van een baby) en de slapeloosheid. En stel hij/zij is ziek, reflux of intolerantie voor iets waar we pas na heel veel tijd en huilen achterkomen. Dat lijkt me echt verschrikkelijk.
Mijn tip daarvoor is om het allemaal te bespreken, en om een goed team van zorgverleners om je heen te verzamelen. Een huisarts die je vertrouwd, een vk en cb die je serieus nemen. Je familie inlichten. En zo.
Het is net als met de eerste een sprong in het diepe. Heel eng, maar ook heel leuk en spannend!
