Mijn biecht: ik laat wel eens een harde boer.
Wat het gevolg daarvan is:
Gisteren in de Beekse Bergen waren we aan het eten bij de nijlpaarden, zoon liep naar de speeltuin. Één van de nijlpaarden loopt het water in en is hier echt bij aan het bulderen.
Mijn zoon draait om, wijst en roept keihard: 'mama'.
Ik heb een grapje van de oudste te serieus opgevat waardoor we beiden moesten huilen. Hij wilde daarna ook niet praten, wel een voorzichtige knuffel (rug verbrand, zn eigen schuld maar knuffelen is dus pijnlijk)
Toch6 wat is er gebeurd?
[verwijderd] hij liep heel de dag al snel te mopperen, over alles.
Onder het avondeten kwam het gesprek op moeders. Zijn opmerking toen kwam er op neer dat een nieuwe moeder niet slechter kon zijn. Dat schoot helemaal verkeerd bij mij en door zijn gemopper vandaag zag ik te laat dat hij een grapje maakte en kon ik mijn reactie niet zo snel corrigeren.
Het deed pijn, ik doe mijn best, ik ben niet perfect, dat weet ik. Maar zó beroerd doe ik het toch niet 
Dag 4 wachten op pakketje wat continu gezeik heeft, tot op een punt dat ik vannacht droomde dat hij pas 5 november zou komen, waarop ik antwoordde: laat dan maar zitten, ik neem de bezorger wel.
In my deffence: de bezorger leek op Joshua Jackson en mijn vriend vond het goed 
Soms ben ik veel te kort door de bocht, zwart-wit en bot.
En vannacht escaleerde dat tussen man en mij... En het is volledig mijn fout/schuld. En nu vind ik het zo moeilijk om hem vanavond onder ogen te komen (hij was vanmorgen al weg voor ik wakker was) en mijn excuses te maken... Zucht 
[verwijderd] Wat vervelend zeg! het vergt heel wat moed om toe te geven dat je verkeerd zat.
Misschien alvast een appje sturen met een lieve/verontschuldigende tekst en de vraag of jullie vanavond verder kunnen praten zodat je het goed kunt maken?
Sterkte en succes!
[verwijderd] dat is ook moeilijk. Maar het is ook super knap als je het wel doet!
Biecht: mijn zoon viel net in de opkomende vijgenboom en ik riep "Oh nee, de vijgenboom!!" ipv dat ik me bekommerde over mijn zoon, die daar heel laveloos bovenop lag. Ik voel me nu echt mega schuldig. Want hij had zijn beentje geschaafd.
Manque O, dat heb ik ook altijd. 
De knieën/ellebogen/handen van mijn dochter genezen wel weer en na even troosten is zij weer blij. Mijn meubels/planten/enz blijven echter voor altijd beschadigd.
Manque ik ging vrijdag met dochter zwemmen en ze zakte onder water terwijl ik een gietertje wegzette. Ik stond ernaast, er gebeurde verder niks, maar mijn eerste instinct was om eerst dat gietertje netjes weg te zetten en daarna pas mijn dochter te helpen. Duurde in totaal nog geen 10 seconden en dochter heeft er niet eens in gehuild (we kregen een compliment van de zwemjuf dat we beiden zo rustig bleven), maar ik moet ECHT mijn prioriteiten gaan aanpassen, dacht ik na afloop
Manque vlak voordat een kind in een punt van de tafel rent, springen de meeste moeders (of uberhaupt mensen) ernaartoe om het te voorkomen, snel die hand ertussen. Ik, moeder van het jaar, doe een stap achteruit en doe mijn handen voor mijn gezicht 
Ik probeer mijn leven te beteren maar ik blijf het doen. Ik roep tegenwoordig wel Ooohhh! Maar dat is het dan ook. Arm kind 
Hoe vaak ik al niet tegen dochter gemopperd heb 'doe je bril dan ook op!' als ze weer ergens overheen dondert...
Manque ohw dat doe ik ook wel eens! Voelt dan heel materialistisch ofzo he? Maar meestal komt het voort uit het feit dat ik al een poosje zie dat het fout zal gaan (en vaak waarschuw) en als het dan gebeurd dat ik dat dan niet leuk vindt en dan denk nouhouu wat zonde!!! Als je hem daarna maar getroost hebt is het goed. Je bent gewoon net zon moeder als iedereen denk ik haha
Rietjesbeker ik moet ECHT mijn prioriteiten gaan aanpassen
My thoughts exactly 
Ik bleef echter helemaal niet kalm, ik riep echt keihard dat de vijgenboom geplet werd. Zo fout...
[verwijderd] hahaha, nou zo is het wel een beetje ja!
Maak ik er zo'n zooitje van en dan regelt mijn man oppas en zijn we uit eten geweest.
Wat een lieverd.
Goed gepraat, fijne avond gehad. 
