De komende twee weken is het schoolvakantie.
Biecht: ik haat schoolvakanties.
Normaal gesproken haat ik ze al, maar op dit moment zitten alle 3 de kinderen ook nog eens in intense fases. Met zijn 2en is het al loodzwaar, maar in mijn eentje gewoon niet te doen.
Ik haat het om in deze situatie te zitten, ik haat het om dat te moeten toegeven, ik haat het dat het me niet lukt. (Het zou niemand lukken hoor, maar omdat het mijn kinderen zijn, mijn verantwoordelijkheid, ik ben hun moeder en ik wil het echt echt echt echt kunnen doen maar het kan gewoon niet. en ik haat het. De machteloosheid.)
Vanmiddag spoedoverleg gehad met man. Hij gaat zoveel mogelijk schuiven met uren zodat hij zoveel mogelijk thuis kan zijn. En nja.. we moeten het ermee doen maar het is niet genoeg.
Ik haat vakanties.
(Ik ben niet op zoek naar praktische tips, hoe goed en lief bedoelt ook <3 Geloof me dat we alles al hebben bedacht en geprobeerd. Het is wat het is, wat moet dat moet.
Waarom ik het deel is omdat ik aan het oefenen met het erkennen en delen van mijn gevoelens en emoties. Dus.. bijdeze: ik voel veel frustratie en ook verdriet )