Zonnebloem Het probleem is niet anticiperen, ik weet wel wanneer ze toe zijn aan een groter bed 😅
Het is ook niet dat ik het graag wil doen of dat ik er nog niet klaar voor ben. Mijn angst zit hem in mogelijke onrealistische verwachtingen en in het overschatten van het kunnen van een peuter (met gehoorbeschadiging) en een autistische kleuter.
Ik verwacht in de dingen zoals zelfstandigheid heel weinig van ze. We oefenen wel; tijdens het uitkleden (dat doen ze zo goed als zelf trouwens, zeker de kleuter doet dat zelf) zeg ik dat ze hun kleding in de was moeten gooien, en dat doen ze dan ook. Maar ik verwacht het niet in de zin van 'ja hallo! ik ben je dienstmeisje niet, gooi het lekker zelf in de was!' .. want ik weet niet of ze dà t kunnen. Dat het geautomatiseerd is. En ik ben bang dat als ik ze vaste 'taken' geef en ze voldoen dan niet dat ze faalangst ontwikkelen. Zoals ik dat deed.
Maar dat ze helpen met de was, koken, opruimen, enz. Dat gebeurd hier ook zeker wel. Ik zal het alleen zelden van ze eisen/verwachten omdat ik dus niet weet wat ze wel/niet kunnen.
Ze dekken de tafel als ze er toevallig zijn en als ze het willen, maar ik zal ze niet uit hun kamer halen om de tafel te dekken.
