Eerste Kerstdag 4 jaar geleden.
Mijn dochter en mijn vader lagen in hetzelfde ziekenhuis. Ik bleef bij mijn dochter, maar omdat zij het RS Virus had kon ik niet naar mijn vader. Hij lag op de IC en is daar overleden. Op Eerste Kerstdag is hij van alle aparatuur afgehaald. Mijn broer, mijn moeder en ik zouden om beurten bij hem blijven totdat hij zou overlijden. Mijn moeder zou eigenlijk als eerste bij hem blijven. Toen bedachten we dat ik beter als eerste kon gaan ivm borstvoeding voor mijn dochter. Hij lag heel rustig te ademen dus ik ging dichtbij hem zitten en deed even mijn ogen dicht. Ik schoof mijn hand onder die van hem. Zijn hand was vol van het vocht en heel geel. De verpleegster maakte deze foto ongemerkt (Ik heb de foto wel bijgesneden). Hij overleed een uur na deze foto (ik was verder wel wakker gelukkig).
foto weggehaald

    Jules Wat een indrukwekkend verhaal, Jules. Zo dubbel verdrietig, als het met twee zulke belangrijke mensen in je leven niet goed gaat. Heftige situatie 😿 Ik kan me voorstellen dat dit een kostbare foto voor je is.

    • Jules hebben hierop gereageerd.

        Manque Ja zeker, ik vind het erg dat ik er niet echt voor hem kon zijn die tijd toen hij ziek werd. Mijn pasgeboren dochter huilde zo veel. Wanneer ze eindelijk sliep werd mijn zoontje weer wakker.
        Het gevoel van alles maar half doen, dat had ik toen en nu eigenlijk nog steeds.

          Jules hoe kan zoiets moois ongepast zijn! Prachtige foto, ik heb tranen in mijn ogen.

            Verw8 mooi! Doet me denken aan mijn ouderlijk gezin. Alleen is dat 2 jongens tegen 6 meiden 😄
            Oh en ik vraag me af wie er nu zwanger is. Ik dacht je dochter maar die lijkt nog hardstikke jong daarvoor?

            • Verw8 hebben hierop gereageerd.
            • Verw8 vindt dit leuk

                Wat een mooie foto's allemaal! De een met een leuk-, en de ander met een verdrietig verhaal ♡

                Ik blijf deze mooi vinden!

                1 van mijn dierbaarste foto is toch wel dat oma (waar ik naar vernoemt bent) mij vasthoudt. Ik heb haar nooit gekent, ze was al ernstig ziek toen ik geboren werd en is een paar maanden later overleden. Dat was de laatste foto waar ze er nog gezond uit zag.
                En die lijn doortrekkend: stiefoma die mijn (naar haar vernoemde) dochter vasthoudt. De verbazing van oma "waar heb ik dat aan verdient". De schat doet zichzelf echt tekort

                (Ik was 3 ofzo toen opa hertrouwde en weet niet beter dan dat zij mijn oma is geweest)

                • [verwijderd]

                • Bericht #32

                Jules indrukwekkend, verdrietig en dierbaar moment! Ik moest een traantje wegpinken.

                  • [verwijderd]

                  • Bericht #33
                  • Bijgewerkt

                  Deze foto is voor mij heel speciaal. Mijn oma met haar achterkleindochters (was toen een week of 30 zwanger van de jongste). Ze geniet nog steeds met volle teugen van haar achterkleinkinderen. Dankbaar dat ze dit nog mee mag maken.

                  Jules mooi maar ook heftig om te zien... ik heb ook zo gelegen onder zo’n dekentje naast mn vader. Precies zo’n dekentje met die blaadjes. Gek he , dat zoiets dan die herinneringen totaal terugbrengt. Misschien wel hetzelfde ziekenhuis... of hebben alle ziekenhuizen die blaadjes op hun dekens.

                  • Jules hebben hierop gereageerd.

                      Cowgirl80 Oh wat bijzonder! Ik moest zelf ook weer huilen toen ik het typte en de foto weer zag.

                      Bedankt voor alle lieve reacties 😘

                          Toch6 klopt mijn dochter was 15 op die foto (is nu bijna 17). Zij is niet zwanger. Mijn oudste zoon wordt vader, hij staat achter mij in het witte overhemd. Hij is nu 19.

                            @Jules wat een dierbare en tegelijk verdrietige foto. Mijn vader leeft ook niet meer, wat een groot gemis hè. Dikke knuf!

                            @Diazz wat een prachtige foto!

                            • [verwijderd]

                            • Bericht #43

                            Jules Heel indrukwekkend. Wij zijn ooit vlak voor kerst halsoverkop naar Nederland moeten komen omdat mijn moeder in IC lag. Zij is er toen gelukkig weer bovenop gekomen - De hele familie heeft dat jaar kerst gevierd met mijn vader - onder instructie van mijn moeder die inmiddels weer opgekrabbeld was en het hele gebeuren vanuit het ziekenhuis dirigeerde.
                            Ze heeft nog ruim een jaar mogen leven, waarin ik eindelijk goed zwanger mocht worden (na 4 miskramen en ruim 5 jaar proberen), en ze haar kleinzoon nog 8 weken heeft mogen kennen.

                            Het feit dat je, ondanks alle beslommeringen rond je kinderen, er toch voor je vader bent geweest die laatste momenten, is zo mooi. Dat is niet iets half doen, je was er gewoon voor hem...

                                [verwijderd]
                                Wat lief, dankjewel, dat doet me echt goed. Wat een heftige tijd moet dat voor jou geweest zijn zeg met je moeder en je miskramen, heel verdrietig.

                                  © 2021 Alles voor de Kids.

                                  Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer