Puzzelstukje mensen zijn zo stom soms. Ze hebben duidelijk geen idee maar trekken wel conclusies. Je zorgen gaan om het psychische welzijn van je kind en dat is niet oppervlakkig of je druk maken om weinig.
Twijfel niet aan jezelf hoor; je ziet je dochter, je voelt haar, je weet dat ze er niet klaar voor is.
Wanneer ons meisjeslichaam fysiek verandert in een vrouwenlichaam gebeurd er psychisch net zoveel of misschien nog wel meer. Meestal gebeuren beide wanneer we er redelijk klaar voor zijn. Psyche en lichaam volgen elkaar goed of redelijk. En onderschat het sociale/maatschappelijke aspect niet; alle meisjes gaan ongeveer tegelijk transformeren. Je doet het met elkaar; je kan vergelijken, erover praten. Samen ervoor schamen, en samen je eerste bhtje kopen. Op school zijn ze rond die tijd ook bezig met verandering van lichaam en geest.
Maar met 9 jaar ben je nog een meisje. Niets in je koppie is dan nog klaar voor beginnende borsten, okselhaar en 30 cm lengteverschil met je leeftijdsgenootjes.
Het lichaam van je dochter weerspiegelt niet wie ze is in haar koppie. Maatschappelijk, sociaal, men reageert ook anders op haar nu.
Dus ja.. nátuurlijk gaat dat je aan het hart, natuurlijk maak je je zorgen om haar welzijn nu, en de komende tijd.
Je bent geen helikopter moeder of een overbezorgde moeder. Ik denk dat je het helder ziet hoor.
En daarnaast; omdat ze nu al zo lang is en aan het ontwikkelen is wil je ook weten of het lichamelijk/hormonaal allemaal goed zit. Je wil dat ze gezond is en blijft.
🫂
